«Η διεθνής οικονομική κρίση επηρεάζει και την κοινωνία. Μεγάλος αριθμός εργατών και υπαλλήλων μένει άνεργος και οι περισσότεροι πολίτες αντιδρούν με πορείες, διαδηλώσεις και απεργίες. Πολλά δημοκρατικά πολιτεύματα, κάτω από αυτήν την πίεση, σταδιακά καταρρέουν. Τα διαδέχονται δικτατορίες»... Ετσι, τόσο απλά... Το κλίμα που διαμορφώνουν οι μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις φέρνει κυβερνητικές κρίσεις και δικτατορίες...
Το απόσπασμα προέρχεται από το βιβλίο Ιστορίας της Στ' Δημοτικού (σελ. 106, κεφάλαιο 6 «Κοινωνία και κράτος στο Μεσοπόλεμο»). Στο ίδιο πνεύμα γίνεται και η αναφορά στη δικτατορία Μεταξά στην Ελλάδα, λίγες παραγράφους παρακάτω: «Οι συνθήκες για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ήταν δύσκολες. Η ανεργία, τα χαμηλά ημερομίσθια, οι ανυπόφορες συνθήκες εργασίας και η έλλειψη ασφάλισης έχουν ως αποτέλεσμα μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις από τους εργαζόμενους. Μέσα σ' αυτό το κλίμα ξεσπούν κυβερνητικές κρίσεις και εκδηλώνονται στρατιωτικά πραξικοπήματα. Το 1936, ο Ιωάννης Μεταξάς καταλύει το Σύνταγμα και επιβάλλει δικτατορία».
Η προσπάθεια σύμπτυξης σε λίγες αράδες των οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών που επικρατούσαν στο μεσοπόλεμο έχει σαν αποτέλεσμα ούτε λίγο ούτε πολύ το λαϊκό κίνημα και οι διεκδικήσεις του - που εδώ παρουσιάζονται απρόσωπες και χωρίς περιεχόμενο - να εμφανίζεται σαν υπαίτιο για τις δικτατορίες. Καλλιεργώντας στα μυαλά των μικρών μαθητών τη σύγχυση και την ταύτιση τελικά των κινητοποιήσεων με τις δικτατορίες.
Κάτι τέτοιο συμβαδίζει απόλυτα με το πνεύμα που θέλουν να καλλιεργήσουν στο νέο σχολείο, με στόχο τις συνειδήσεις των αυριανών εργαζομένων. Τα νέα βιβλία διαπνέονται από την εχθρότητα απέναντι στην εργατική τάξη και τις διεκδικήσεις της, ενώ αντίθετα υπερπροβάλονται και υπερτονίζονται οι αξίες του συστήματος, ο ρόλος των ηγετών στη διαμόρφωση της ιστορίας, στο πλαίσιο πάντα μιας ιδεολογικής μονομέρειας που εκτείνεται σε όλο το φάσμα των βιβλίων, από τη Γλώσσα μέχρι τα Μαθηματικά.
