Σε αυτή την κατεύθυνση η αστική τάξη και το κράτος της αξιοποιούν τον ιδεαλισμό και τους εκφραστές του, την εκκλησία και την καλλιέργεια της θρησκευτικής φοβίας και μοιρολατρίας, με την τηλεόραση με τις χιλιάδες ώρες τηλεοπτικής προβολής αστρολογικών προβλέψεων, ασυνάρτητων δήθεν επιστημονικών εκπομπών για ΟΥΦΟ, για «ενεργειακά πεδία», για «μυστήρια», για «σημεία και τέρατα», προσπαθούν να δώσουν νέο επιστημονικοφανές περιεχόμενο σ' αυτή τη μάχη.
Με τα συγκεκριμένα σχολικά βιβλία και προγράμματα επιθυμεί να βάλει ακόμα πιο έντονα στο «παιχνίδι» αυτό και το σχολείο. Να κάνει τον εκπαιδευτικό συνένοχο στα αντιδραστικά σχέδιά του.
Θέλει το σχολείο να αναπαράγει όλα τα «χαπάκια» της νέας τάξης για «ανταγωνιστικότητα», «επιχειρηματικότητα», κλπ. Ο σημερινός μαθητής - αυριανός εργαζόμενος, πρέπει να έχει «μασήσει» όλες τις επιταγές της νέας τάξης των καπιταλιστών. Να είναι υποταγμένος οικειοθελώς.
Θέλει το σχολείο να κάνει από πολύ νωρίς το διαχωρισμό των μαθητών στους λίγους που θα γίνουν γιάπηδες - βλαστάρια του συστήματος και στους πολλούς που θα γίνουν ημιμαθείς, αλλά ευέλικτοι και διά βίου επανακαταρτιζόμενοι εργάτες χωρίς συνείδηση δικαιωμάτων, που θα δέχονται να έχουν μόνο «ευκαιρίες» στη ζωή τους. Θέλει ένα σχολείο προθάλαμο του μαύρου εργασιακού μεσαίωνα της κοινωνίας και της οικονομίας των καπιταλιστών.
Θέλει το σχολείο και τον εκπαιδευτικό συνένοχο στον αποκλεισμό όποιας επιστημονικής θεωρίας (π.χ. θεωρία του Δαρβίνου) θεωρεί επικίνδυνη για τη διαιώνιση του συστήματός του.
Θέλει το σχολείο να αναπαράγει την προσέγγιση μόνο των φαινομένων της πραγματικότητας και όχι των αιτιών της κίνησης και αλλαγής της. Να καλλιεργεί δηλαδή μια νοοτροπία που θα είναι πάντα έτοιμη να αρνηθεί με ευκολία την επιστημονική γνώση, γιατί δεν ταιριάζει με τα στερεότυπα, αλλά ούτε και με την προφανή εμπειρία της. Μια αντίληψη που όπως γνωρίζουμε στήριξε, ανά τους αιώνες, την κρεμάλα στους Γαλιλαίους και την πυρά στις Υπατίες.
Θέλει το σχολείο να καλλιεργεί μέσα απ' τη συνολική λειτουργία του τον αγνωστικισμό και το σχετικισμό. Η «Αρχή της Αβεβαιότητας» και η «Θεωρία του Χάους» αναφέρονται όλο και πιο συχνά διαστρεβλωμένες, έτσι ώστε να μοιάζουν σαν να «αποδεικνύουν» την ανατροπή της επιστήμης, της αιτιοκρατίας και της νομοτέλειας. Ωστε να αποκρύπτεται ή και να αμφισβητείται ευθέως η αντικειμενικότητα της γνώσης.
Θέλει να κρύψει τη νομοτέλεια στα φαινόμενα της φύσης, της επιστήμης, της κοινωνίας και της οικονομίας. Να κρύψει απ' το μαθητή (αλλά και τον εκπαιδευτικό και το γονιό) ότι όπως όλων των τριγώνων το άθροισμα των γωνιών είναι 180ο, υπακούοντας σε νόμους ανεξάρτητους απ' τη θέλησή μας, όπως τα μήλα έπεφταν απ' τα δέντρα και πριν «ανακαλυφθεί» ο νόμος της βαρύτητας, έτσι κι όλες οι δουλοκτητικές κοινωνίες πέρασαν στη φεουδαρχία, κι αυτές με τη σειρά τους πέρασαν στον καπιταλισμό, κι αυτές στο τέλος θα γίνουν σοσιαλιστικές, υπακούοντας σε νόμους της κοινωνίας και της ιστορίας (που φυσικά ενεργοποιούνται μέσω της ανθρώπινης δράσης).
-- Ετσι βλέπουμε δυο χρόνια μετά την κυκλοφορία των άθλιων αυτών βιβλίων, οι επίσημες συνδικαλιστικές ηγεσίες των εκπαιδευτικών να παριστάνουν τον ανήξερο. Βλέπουμε τη ΔΟΕ και την ΟΛΜΕ, ελεγχόμενες απ' την ΠΑΣΚ και τη ΔΑΚΕ, να μην έχουν πάρει καμιά θέση επί της ουσίας, ενάντια σ' αυτά τα βιβλία και προγράμματα.
-- Αλλά βλέπουμε και τις δυνάμεις του οπορτουνισμού μέσα στο κίνημα των εκπαιδευτικών να μιλούν για τα βιβλία χωρίς να λένε τίποτα. Απ' τον καιρό της μεγάλης απεργίας των δασκάλων, όπου είχαν αναλάβει να εμποδίσουν το ΠΑΜΕ να βάλει μέσα στα αιτήματα της απεργίας και την απόσυρση των νέων βιβλίων, την κατάργηση της ευέλικτης ζώνης, την απόκρουση της αποκέντρωσης. Μέχρι και σήμερα που συνεχίζουν να παίζουν αυτό τον ίδιο υπονομευτικό ρόλο.
-- Βλέπουμε βουλευτή του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να κάνει Ερώτηση στη Βουλή για το ότι το βιβλίο της Βιολογίας της Γ' Γυμνασίου προπαγανδίζει υπέρ των μεταλλαγμένων και γενετικά τροποποιημένων προϊόντων. Κι αντί να ζητήσει την απόσυρση αυτού του επικίνδυνου βιβλίου, ζητά «να συμπεριληφθεί σ' αυτό το βιβλίο κι η... άλλη άποψη». Οπως ακριβώς κάνει και το σύστημα όταν δεν μπορεί να επιβάλει μόνο τη δική του: Ολες οι αντιλήψεις μέσα σ' ένα βιβλίο. Χύμα. Και το προοδευτικό και το αντιδραστικό. Και το επιστημονικό και το μεταφυσικό. Κι ο Αϊνστάιν κι ο Λιακόπουλος μαζί. Βλέπουμε τα site των συνδικαλιστικών παρατάξεων του ΣΥΝ στο χώρο των εκπαιδευτικών, να μη λένε κουβέντα για την ουσία και φυσικά πουθενά να μη μιλάνε για την ανάγκη της απόσυρσης των βιβλίων.
-- Βλέπουμε στελέχη των «Παρεμβάσεων - Συσπειρώσεων» σε ημερίδες, ομιλίες ή άρθρα τους, να περιορίζουν την κριτική τους για τα νέα σχολικά βιβλία στη διαχείριση του σχολικού χρόνου, στο πόσα θρανία έχει η σχολική τάξη, στο αν οι δάσκαλοι έχουν ή δεν έχουν επιμορφωθεί για τη διδασκαλία των βιβλίων αυτών. Τους βλέπουμε να καταφεύγουν σε μια επιφανειακή ή και διαχειριστική λογική, για το «πώς θα γίνουν καλύτερα αυτά τα βιβλία», «πώς θα διαχειριστούμε καλύτερα την Ευέλικτη Ζώνη», πώς θα κάνουμε «καλά Προγράμματα». Μια κριτική που «υποκλίνεται» μπροστά στις όποιες δυσκολίες. Τους βλέπουμε να καταπίνουν αμάσητα τα «χαπάκια» της νέας παιδαγωγικής τάξης, για μια καταναγκαστική δήθεν «παιδαγωγική ελευθερία» που είναι συνώνυμη της ταξικής διαφοροποίησης, της κατηγοριοποίησης των σχολείων και της αποκέντρωσης του σχολείου.
Μ' αυτό το κριτήριο το ΠΑΜΕ:
- Απαιτεί σήμερα πιο έντονα από ποτέ άλλοτε την άμεση απόσυρση αυτών των βιβλίων και προγραμμάτων. Την αντικατάστασή τους από άλλα, στηριγμένα στις σύγχρονες απαιτήσεις της επιστήμης και της παιδαγωγικής. Εμείς στο ΠΑΜΕ εργαζόμαστε πάνω σ' αυτό.
- Παλεύει για την απομάκρυνση της εκπαιδευτικής κοινότητας απ' τις θεωρίες που οδηγούν σε πρώιμη κατηγοριοποίηση των σχολείων και των παιδιών, μέσω της αποκέντρωσης του σχολείου, της ευέλικτης ζώνης, της διαφοροποίησης της διδασκαλίας, κλπ. Για την απόκρουση όλων αυτών των μέτρων.
- Απαιτεί όλα τα παιδιά του ελληνικού λαού να έχουν ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, που να διδάσκει όλα τα παιδιά για το πρώτα 12 χρόνια της σχολικής ζωής τους, όλα όσα είναι απαραίτητα σήμερα για την ολοκλήρωση της γνώσης και της προσωπικότητας του κάθε μαθητή, μέσα στην κοινωνία του 21ου αιώνα. Κι αυτού του μαθητή που θα γίνει αύριο αστροφυσικός κι αυτού που θα γίνει οικοδόμος.
- Κι αυτή η απαίτηση δεν είναι ξεκομμένη απ' τον αγώνα για μια άλλη οικονομία και μια άλλη κοινωνία. Δηλαδή, για μια άλλη εξουσία, που θα δίνει σ' όλους αντικειμενικά τα ίδια δικαιώματα στη γνώση, στη μόρφωση, στις σπουδές, στη δουλειά, στον πολιτισμό και στη ζωή.