feed-image Ροή Ειδήσεων
Open menu
28 | 03 | 2024

Απαντηση: H σοβιετική εξουσία και η άρνηση του εξ. Χρέους

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δημοσιεύετε το μήνυμα ως 'Επισκέπτης', δεν μπορείτε να επεξεργαστείτε το μήνυμα ή να το διαγράψετε
Παρακαλούμε Σύνδεση ή Εγγραφή για να παρακάμψετε αυτό το βήμα.

Το E-mail σας δεν θα δημοσιευθεί ποτέ στον ιστότοπο.
X

Ανασκόπηση του θέματος: H σοβιετική εξουσία και η άρνηση του εξ. Χρέους

Εμφανίζονται τα τελευταία 6 μηνύματα - (Πρώτα το τελευταίο)

  • lenin
  • Το Άβαταρ του/της
12 Χρόνια 4 Μήνες πριν
Χρονολόγιο: Από την αστική Επανάσταση του Φλεβάρη

Χρονολόγιο: Από την αστική Επανάσταση του Φλεβάρη στην σοσιαλιστική Επανάσταση του Οκτώβρη 1917 και το σχηματισμό της ΕΣΣΔ (1922)

12/3 (27/2): Αστικοδημοκρατική Επανάσταση στη Ρωσία. Γκρέμισμα του τσαρισμού.

Πρώτη συνεδρίαση των σοβιέτ των αντιπροσώπων των εργατών και των στρατιωτών στην Πετρούπολη.

Το ρωσικό προλεταριάτο πρωτοστατεί στην επανάσταση και την καθοδηγεί. Τις θέσεις όμως των βουλευτών στα Σοβιέτ καταλαμβάνουν κυρίως μενσεβίκοι και εσσέροι – ανάμεσα σε άλλους λόγους και επειδή οι σημαντικότεροι ηγέτες των μπολσεβίκων ήταν εξόριστοι (Λένιν) ή φυλακισμένοι (Στάλιν).

15(2)/3: Σχηματισμός της Προσωρινής Κυβέρνησης στη Ρωσία.

Επρόκειτο για μια κυβέρνηση αστική, που περιλάμβανε στις τάξεις της πολλούς εκπροσώπους του παλιού φεουδαρχικού καθεστώτος, καθώς και μεγάλους κεφαλαιοκράτες. Η κυβέρνηση αυτή είχε την αμέριστη υποστήριξη των μενσεβίκων και εσσέρων και έγινε αποδεκτή από τα Σοβιέτ, παρά τις διαμαρτυρίες των μπολσεβίκων. Ετσι, σχηματίστηκε στη Ρωσία μια ιδιότυπη δυαρχία: Από τη μια, η αστική κυβέρνηση που αρκούνταν σε ορισμένες αστικοδημοκρατικού χαρακτήρα μεταρρυθμίσεις και, από την άλλη, το εξεγερμένο προλεταριάτο και η φτωχή αγροτιά, που εκφράζονταν μέσα από τα Σοβιέτ και που έθεταν αιτήματα σοσιαλιστικού χαρακτήρα.

16(3)/4: Επιστροφή του Λένιν στην Πετρούπολη από το εξωτερικό, όπου ήταν εξόριστος.

17(4)/4: Ο Λένιν δημοσιεύει τις “Θέσεις του Απρίλη” (“Τα καθήκοντα του προλεταριάτου στην τωρινή επανάσταση”). Το συγκεκριμένο κείμενο ήρθε να καθοδηγήσει το ρωσικό προλεταριάτο στην κρίσιμη στιγμή της επικείμενης σύγκρουσης με την Προσωρινή Κυβέρνηση και καθώς γενικευόταν όλο και περισσότερο η δυσαρέσκεια του λαού για τη συνέχιση του πολέμου. Πρόκειται για ένα πραγματικό μανιφέστο κήρυξης της σοσιαλιστικής επανάστασης και της πορείας του κόμματος των μπολσεβίκων.

7-12/5 (24-29/4): Η 7η Πανρωσική Συνδιάσκεψη του ΡΣΔΕΚ(μπ.) στην Πετρούπολη. Στη διάρκεια των εργασιών της εγκρίθηκαν οι προτάσεις του Λένιν, όπως διατυπώθηκαν στις “Θέσεις του Απρίλη”, καθώς και η εισήγηση του Στάλιν, για το εθνικό ζήτημα: Σύμφωνα με αυτήν, το μπολσεβίκικο κόμμα όφειλε να υπερασπιστεί το δικαίωμα των εθνών για αυτοδιάθεση, που θα έφτανε μέχρι τον αποχωρισμό τους από τη Ρωσία και το σχηματισμό ανεξάρτητων κρατών.

16(3)/6: Το πρώτο Πανρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ των αντιπροσώπων των εργατών και των στρατιωτών. Σε αυτό, εκδηλώθηκε ανοιχτά η σύγκρουση ανάμεσα στους μπολσεβίκους και τα υπόλοιπα κόμματα, που προσπαθούσαν να αποδείξουν ότι έπρεπε να συνεχιστεί η συμμαχία με την αστική τάξη. Ο Λένιν ανέπτυξε τη θέση για μετατροπή της αστικής επανάστασης σε σοσιαλιστική. Ωστόσο, την πλειοψηφία στην ΚΕΚ κέρδισαν οι αντιπρόσωποι των μενσεβίκων και εσσέρων, γεγονός που επέτεινε τη διάσταση ανάμεσα στα Σοβιέτ και τον εξεγερμένο λαό.

16-17(3-4)/7: Μαζικές διαδηλώσεις στην Πετρούπολη, με σύνθημα: “Ολη η εξουσία στα Σοβιέτ!”.

8/8-16/8(26/7-3/8): Το 6ο Συνέδριο του ΡΣΔΕΚ(μπ.) στην Πετρούπολη. Στις εργασίες του, τίθεται ως στόχος του Κόμματος η προετοιμασία της ένοπλης εξέγερσης, της σοσιαλιστικής επανάστασης. Τονίζεται η αναγκαιότητα της συμμαχίας του προλεταριάτου με τη φτωχή αγροτιά, για την πραγμάτωση του στόχου αυτού. Τέλος, ορίζεται ως αρχή συγκρότησης των κομματικών οργανώσεων και λειτουργίας του Κόμματος, ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός.

7-12/9(25-30/8): Πραξικόπημα του Κορνίλοφ. Ο αντεπαναστάτης στρατηγός, σε συνεργασία με τον εσέρο πολιτικό Κερένσκι, απεργάζονταν τη διάλυση των Σοβιέτ και προετοίμαζαν ισχυρό χτύπημα κατά των μπολσεβίκων, δυναμώνοντας την τρομοκρατία. Ο Κερένσκι, φοβούμενος για τη δική του θέση, διαχώρισε σύντομα τη θέση του. Η αποφασιστικότητα και εγρήγορση του κόμματος των μπολσεβίκων απέτρεψε τελικά την επιτυχία του αντεπαναστατικού κινήματος.

23 και 29/10(10 και 16/10): Αποφάσεις της ΚΕ του κόμματος των μπολσεβίκων για την προετοιμασία της ένοπλης εξέγερσης στη Ρωσία. Πρόκειται για την ιστορική συνεδρίαση που αποφάσισε την άμεση εξέγερση.

Η ΚΕ έκρινε ότι ήδη το Κόμμα είχε κατακτήσει την αμέριστη εμπιστοσύνη της εργατικής τάξης, αλλά και της φτωχής αγροτιάς (που, ήδη, προχωρούσε στην αυτόβουλη καλλιέργεια εξαρτημένων από φέουδα εδαφών, πράγμα που είχε προκαλέσει την οργή της Προσωρινής κυβέρνησης).

7/11(25/10): Η Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση. Νίκη της ένοπλης εξέγερσης στην Πετρούπολη και ανατροπή της αστικής προσωρινής κυβέρνησης. Με την κατάληψη των Χειμερινών Ανακτόρων, των σιδηροδρομικών σταθμών, των ταχυδρομείων, του τηλεγραφείου, των υπουργείων, της κρατικής τράπεζας, με την καθαίρεση της προσωρινής κυβέρνησης και του πρωθυπουργού Κερένσκι, η εξουσία περνά στα Σοβιέτ.

7-8/11(25-26/10): Το δεύτερο πανρωσικό συνέδριο των Σοβιέτ. Ανακήρυξη της Σοβιετικής εξουσίας. Σχηματισμός της Σοβιετικής κυβέρνησης (Συμβούλιο των επιτρόπων του λαού), αποτελούμενης μόνο από μπολσεβίκους, με πρόεδρο τον Β.Ι.Λένιν. Το συνέδριο απηύθυνε έκκληση για ειρήνη στους λαούς και στις κυβερνήσεις των εμπολέμων χωρών, καθώς και στους εργάτες της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας. Κατάργησε τη φεουδαρχικού τύπου γαιοκτησία χωρίς καμμία αποζημίωση, καθώς και το δικαίωμα ατομικής ιδοκτησίας στη γη και την αντικατέστησε με την παλλαϊκή κρατική ιδιοκτησία. Η φεουδαρχική γη και τα μοναστηριακά εδάφη παραχωρήθηκαν στους αγρότες δωρεάν. Πέρασαν στην ιδιοκτησία του κράτους ο ορυκτός πλούτος, τα δάση και τα νερά.

7-15/11(25/10-2/11): Ενοπλη εξέγερση στη Μόσχα. Εγκαθιδρύεται η σοβιετική εξουσία.

9-14/11(27/10-1/9): Εκδήλωση και συντριβή του αντεπαναστατικού κινήματος των Κερένσκι – Κρασνόφ.

15(2)11: Το Συμβούλιο των Επιτρόπων του λαού (ΣΕΛ) εγκρίνει τη διακήρυξη των δικαιωμάτων των λαών της Ρωσίας, σύμφωνα με το οποίο, η ελεύθερη ανάπτυξη των λαών της Ρωσίας και η πλήρης ισοτιμία δικαιωμάτων αποτελούν νόμο.

23(10)/11: Διάταγμα της Πανρωσικής Κεντρικής Εκτελεστικής Επιτροπής (ΠΚΕΕ) για την κατάργηση του φεουδαρχικού θεσμού των καστών και της διαβάθμισης των πολιτών.

27(14)/11: Η ΠΚΕΕ και το Συμβούλιο των Επιτρόπων του λαού ψηφίζουν το νόμο για τον έλεγχο των εργατών στα εργοστάσια.

30(17)/11: Διάταγμα του Συμβουλίου των Επιτρόπων του λαού για την εθνικοποίηση του εργοστασίου της εταιρείας “Λικίνσκαγια Μανουφακτούρα” (πρώτη πράξη εθνικοποίησης ιδιωτικών επιχειρήσεων).

15(2)/12: Διάταγμα της ΠΚΕΕ και του Συμβουλίου των Επιτρόπων του λαού για την ίδρυση του Ανώτατου Συμβουλίου Εθνικής Οικονομίας (ΑΣΕΟ).

20(7)/12: Απόφαση του Συμβουλίου των Επιτρόπων του λαού για την οργάνωση Πανρωσικής Εκτακτης Επιτροπής, για την πάλη εναντίον της αντεπανάστασης και των σαμποτάζ.

23(10)/12: Αγγλογαλλική συμφωνία για τις “σφαίρες δράσης” στη Ρωσία.

24-25(11-12)/12: Το πρώτο πανουκρανικό συνέδριο των Σοβιέτ στο Χάρκοβο. Η Ουκρανία ανακηρύσσεται Σοβιετική Δημοκρατία.

27(14)/12: Διάταγμα της ΠΚΕΕ για την εθνικοποίηση των τραπεζών.

31(18)/12: Η σοβιετική κυβέρνηση της Ρωσίας αναγνωρίζει την ανεξαρτησία της Φινλανδίας.
1918

25(12)/1: Το τρίτο πανρωσικό συνέδριο των Σοβιέτ επικυρώνει τη διακήρυξη των δικαιωμάτων του εργαζόμενου και καταπιεζόμενου λαού.

28(15)/1: Διάταγμα του Συμβουλίου των Επιτρόπων του λαού για την οργάνωση του εργατοαγροτικού Κόκκινου Στρατού.

2/2(20/1): Διάταγμα του Συμβουλίου των Επιτρόπων του λαού για το χωρισμό της εκκλησίας από το κράτος και του σχολείου από την εκκλησία.

2/2(21/1): Διάταγμα της ΠΚΕΕ για διαγραφή των κρατικών δανείων.

Επρόκειτο για τα δάνεια που είχαν συνάψει από το εξωτερικό, με ληστρικούς όρους, οι τσαρικές κυβερνήσεις.

9/2(27/1): Διάταγμα της ΠΚΕΕ για την κοινωνικοποίηση της γης.

11/2(29/1): Συντρίβεται η αντεπαναστατική εξέγερση του στρατηγού Καλέντιν στον Ντον.

18(5)/2: Αρχίζει η επίθεση των γερμανικών στρατευμάτων εναντίον της Σοβιετικής Ρωσίας, ενώ η σοβιετική κυβέρνηση διεξάγει συνομιλίες με τους γερμανούς στο Μπρεστ -Λιτόφσκ.

3/3: Υπογράφεται στο Μπρεστ-Λιτόφσκ η συνθήκη ειρήνης ανάμεσα στη Σοβιετική Ρωσία και τις Κεντρικές Δυνάμεις. Η συνθήκη αυτή ήταν απόλυτη συνέπεια της φιλειρηνικής στάσης της επανάστασης και της εκτίμησης των μπολσεβίκων για τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου. Είχαν προηγηθεί διακοινώσεις της σοβιετικής κυβέρνησης προς τις κυβερνήσεις των χωρών της Αντάντ, με σκοπό τον τερματισμό του πολέμου, καθώς και αλλεπάλληλες συνομιλίες με τη Γερμανία. Στόχος της σοβιετικής εξουσίας ήταν η απαλλαγή της χώρας από τα δεινά του πολέμου, ώστε να προχωρήσει απερίσπαστη στην οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας.

Η συνθήκη του Μπρεστ – Λιτόφσκ περιλάμβανε βαρείς όρους για τη Σοβιετική Ρωσία: η Λεττονία, η Εσθονία, η Πολωνία, τμήμα της Ουκρανίας (ως κράτος υποτελές) πέρασαν στη Γερμανία, ενώ η Σοβιετική Ρωσία αναγκάστηκε να πληρώσει αποζημίωση.

Ωστόσο, η υπογραφή της συνθήκης βοήθησε στη σταθεροποίηση της σοβιετικής εξουσίας και της οικονομίας της χώρας.

6-8/3: Το 7ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος (μπολσεβίκων) της Ρωσίας. Το κόμμα μετονομάστηκε έτσι σε αυτό ακριβώς το Συνέδριο.

9/3: Αγγλικά στρατεύματα αποβιβάζονται στο Μουρμάνσκ. Αρχίζει η ανοιχτή στρατιωτική επέμβαση της Αντάντ στη Ρωσία. Οι λόγοι της επέμβασης των δυνάμεων της Αντάντ στη Σοβιετική Ρωσία, θα μπορούσαν να κωδικοποιηθούν ως εξής:

- Η Αντάντ φοβόταν ότι η Γερμανία θα μπορούσε να ρίξει νέα στρατεύματα στο δυτικό μέτωπο, μετά την υπογραφή της συνθήκης του Μπρεστ – Λιτόφσκ.

- Η Αντάντ φοβόταν ότι θα μπορούσαν να εξαπλωθούν οι σοσιαλιστικές ιδέες σε ολόκληρο τον κόσμο, μετά τις επιτυχίες της σοβιετικής κυβέρνησης.

- Τέλος, φοβόταν την ενδυνάμωση των φιλειρηνικών τάσεων σε όλες τις χώρες του κόσμου.

Παράλληλα όμως, με την επέμβαση των δυνάμεων της Αντάντ, ξεκινά στη Ρωσία και ο εμφύλιος πόλεμος, ανάμεσα στις αντεπαναστατικές δυνάμεις και τις δυνάμεις της επανάστασης.

5/4: Απόβαση ιαπωνικών και αγγλικών επεμβατικών στρατευμάτων στο Βλαδιβοστόκ.

22/4: Διάταγμα του Συμβουλίου των επιτρόπων του λαού για την εθνικοποίηση του εξωτερικού εμπορίου.

29/5: Η ΠΚΕΕ αποφασίζει να περάσουν στη γενική επιστράτευση οι εργάτες και οι φτωχότεροι αγρότες, για να υπηρετήσουν στον Κόκκινο Στρατό. Το διάταγμα αποσκοπούσε στο να ενταθεί ο ταξικός χαρακτήρας του Κόκκινου στρατού, που θα επανδρωνόταν και θα στελεχωνόταν από ανθρώπους που θα είχαν τη βούληση και το ταξικό συμφέρον να υπερασπιστούν τη “σοβιετική πατρίδα”.

11/6: Διάταγμα της ΠΚΕΕ και του Συμβουλίου των Επιτρόπων του λαού για την οργάνωση και τον ανεφοδιασμό της φτωχολογιάς της υπαίθρου. Ιδρύονται οι επιτροπές των φτωχών αγροτών, που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην πάλη εναντίον των κουλάκων, που έχουν ήδη περάσει στην αντεπανάσταση και που, με τις ενέργειές τους, (π.χ. απόκρυψη τροφίμων) συντελούν στην επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης της χώρας.

26/6: Το Συμβούλιο των Επιτρόπων του λαού εγκρίνει το νόμο για την οργάνωση της λαϊκής παιδείας στη Ρωσική Δημοκρατία.

28/6: Διάταγμα του Συμβουλίου των Επιτρόπων του λαού για την εθνικοποίηση των επιχειρήσεων των βασικών κλάδων της βιομηχανίας και των σιδηροδρομικών μεταφορών.

10/7: Το 5ο Πανρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ επικυρώνει το σύνταγμα της ΡΣΟΣΔ. Κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου, εντείνεται η πάλη ανάμεσα στους μπολσεβίκους και τους εσέρους, που εμφανίζονται ως υπερασπιστές των κουλάκων.

16/8: Αμερικανικά επεμβατικά στρατεύματα αποβιβάζονται στο Βλαδιβοστόκ.

30/8: Δολοφονική απόπειρα εναντίον του Λένιν, οργανωμένη από τους εσέρους.

2/9: Η ΠΚΕΕ κηρύσσει τη Σοβιετική Δημοκρατία ενιαίο πολεμικό στρατόπεδο. Συγκροτείται Επαναστατικό πολεμικό Συμβούλιο της Δημοκρατίας.

5/9: Αρχίζει η επίθεση του Κόκκινου Στρατού στο Ανατολικό Μέτωπο.

15/9: Τουρκικά στρατεύματα κυριεύουν το Μπακού.

30/11: Απόφαση της ΠΚΕΕ για την ίδρυση Συμβουλίου της εργατικής και αγροτικής άμυνας, με επικεφαλής τον Β.Ι. Λένιν. Βρισκόμαστε στην εποχή του “πολεμικού κομμουνισμού”. Για να αποκρουστεί η επέμβαση των εισβολέων και να καταπολεμηθεί η πείνα, η σοβιετική κυβέρνηση κήρυξε τη χώρα σε κατάσταση πολιορκίας. Καθιερώθηκε η υποχρεωτική θητεία στο στρατό. Η σοβιετική εξουσία έθεσε κάτω από τον έλεγχό της, εκτός από τη βαρειά βιομηχανία, τη μικρή και τη μεσαία. Καθιέρωσε το μονοπώλιο του σιταριού, απαγόρευσε το ιδιωτικό εμπόριο και θέσπισε το “παρακράτημα”, ώστε να ελέγχει τα αποθέματα τροφίμων που είχαν στη διάθεσή τους οι αγρότες και να τα διαθέτει για τον ανεφοδιασμό του στρατού και των εργατών. Τέλος, επέβαλε τη γενική, υποχρεωτική εργασία.
1919 – 1924

1/1: Σχηματίζεται η Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Λευκορωσίας.

2-6/3: Η πρώτη παγκόσμια συνδιάσκεψη των κομμουνιστικών κομμάτων και των αριστερών σοσιαλδημοκρατικών οργανώσεων στη Μόσχα.

Ιδρυτικό Συνέδριο της Γ’ Διεθνούς. Ιδρύεται η Κομμουνιστική Διεθνής.

22/3: Το 8ο Συνέδριο του ΚΚΡ(μπ.) ψηφίζει το πρόγραμμα του Κόμματος. Ανάμεσα στα κεντρικά καθήκοντα που καθόρισε το πρόγραμμα αυτό, βρισκόταν η ένταξη της διοίκησης της οικονομίας της χώρας κάτω από ένα ενιαίο σοσιαλιστικό σχέδιο και η προσέλκυση των μεσαίων αγροτών στους στόχους της σοσιαλιστικής οικοδόμησης μέσω της πειθούς.

16-27/4: Εξέγερση των ναυτών στα πλοία της Γαλλικής μοίρας στη Μαύρη θάλασσα.

25/7: Μήνυμα της σοβιετικής κυβέρνησης προς τον κινεζικό λαό και τις κυβερνήσεις της Βόρειας και της Νότιας Κίνας με τη δήλωση πως η Ρωσία παραιτείται από όλες τις κατακτήσεις και τα προνόμιά της στην Κίνα.

3/8: Μήνυμα της σοβιετικής κυβέρνησης προς τη μογγολική κυβέρνηση και το μογγολικό λαό, με την ανακοίνωση πως η Ρωσία ακυρώνει όλες τις ετεροβαρείς συμφωνίες που είχαν επιβληθεί από την τσαρική Ρωσία στη Μογγολία.

10/10: Απόφαση του ανωτάτου συμβουλίου της Αντάντ για την επίσημη κήρυξη του οικονομικού αποκλεισμού της Σοβιετικής Ρωσίας.

26/12: Διάταγμα του Συμβουλίου των Επιτρόπων του λαού της ΡΣΟΣΔ για την εξάλειψη της αγραμματοσύνης του ενήλικου πληθυσμού.

1920

16/1: Το ανώτατο συμμαχικό συμβούλιο της Αντάντ αποφασίζει την επανάληψη των εμπορικών σχέσεων με τη Σοβιετική Ρωσία. Το γεγονός αυτό σηματοδοτεί τη λήξη της επέμβασης των συμμάχων, μετά την ήττα τους, καθώς και την ήττα των αντεπαναστατικών δυνάμεων, από τον Κόκκινο Στρατό. Η Σοβιετική Ρωσία βγαίνει από τον πόλεμο νικήτρια, αλλά έχοντας δεχθεί σοβαρά πλήγματα στην οικονομία της.

29/3: Το 9ο Συνέδριο του ΚΚΡ(μπ.). Σε αυτό δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή στο ενιαίο οικονομικό σχέδιο, στο οποίο πρωτεύουσα θέση κατείχε το ζήτημα του εξηλεκτρισμού ολόκληρης της εθνικής οικονομίας.

2/4: Ολοκληρώνεται η εκκένωση της Σιβηρίας και της Σοβιετικής Απω Ανατολής από τα αμερικανικά στρατεύματα.

27-28/4: Εξέγερση των εργατών στο Μπακού. Ανακηρύσσεται η σοσιαλιστική Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν.

19/7: το 2ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς.

29/11: Η Αρμενία ανακηρύσσεται Σοσιαλιστική Σοβιετική Δημοκρατία.

22-29/12: Το 8ο Πανρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ. Εγκρίνεται το σχέδιο εξηλεκτρισμού της Ρωσίας.

28/2: Υπογράφεται συνθήκη ειρήνης ανάμεσα στη ΡΣΟΣΔ και στη ΣΣΔ της Ουκρανίας.

1921

16/1: Η ΡΣΟΣΔ και η ΣΣΔ της Λευκορωσίας υπογράφουν συμφωνία για τη συνένωσή τους.

22/2: Συγκροτείται, με πρόταση του Λένιν, η Κρατική Επιτροπή Σχεδίου της ΡΣΟΣΔ.

25/2: Η Γεωργία ανακηρύσσεται Σοσιαλιστική Σοβιετική Δημοκρατία.

28/2: Αντεπαναστατικό κίνημα στην Κροστάνδη. Το κίνημα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως κορυφαία εκδήλωση της δυσαρέσκειας που δημιουργήθηκε σε σημαντικά τμήματα του πληθυσμού, εξαιτίας των δυσκολιών που προκάλεσε στη χώρα ο πόλεμος και εξ αιτίας της ανανέωσης της δράσης των αντιμπολσεβίκικων στοιχείων.

Ιδιαίτερα δυσαρεστημένοι από την κακή οικονομική κατάσταση, εμφανίζονταν οι αγρότες, λόγω της συνέχισης του παρακρατήματος, αλλά και πολλοί εργάτες, που εξαναγκάζονταν, από την ένδεια, να επιστρέψουν στην ύπαιθρο.

Στο συγκεκριμένο επεισόδιο της Κροστάνδης, πρωτοστάτησαν λευκοφρουροί, που εκμεταλλεύτηκαν την επαναστατική και πολιτική απειρία των ναυτών του στόλου – προερχομένων, ως επί το πλείστον, από τα δυσαρεστημένα αγροτικά στρώματα. Οι στασιαστές ναύτες κατέλαβαν το φρούριο του Κροστάνδης με κεντρικό σύνθημα: “Ναι στα σοβιέτ – όχι στους μπολσεβίκους”. Τελικά, ο Κόκκινος στρατός, πολεμώντας κάτω από δύσκολες συνθήκες, ανακατέλαβε το φρούριο.

16/3: Το 10ο Συνέδριο του ΚΚΡ(μπ.). Σε αυτό, δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στην ενότητα του κόμματος και αποφασίστηκε η διάλυση όλων των φραξιονιστικών ομάδων. Καταργήθηκε το παρακράτημα και καθιερώθηκε ο φόρος σε είδος. Τέλος, ιδιαίτερα σημαντική θεωρείται η απόφαση του Συνεδρίου για την καθιέρωση της ΝΕΠ (Νέας Οικονομικής Πολιτικής). Η ΝΕΠ προέβλεπε τη δυνατότητα ύπαρξης μικρών ιδιωτικών επιχειρήσεων (χωρίς βεβαίως το Σοβιετικό κράτος να παραιτηθεί από την ιδιοκτησία του επί των βασικών μέσων παραγωγής, του ορυκτού πλούτου, των τραπεζών, της βαρειάς βιομηχανίας) και άφηνε στον αγρότη την ελευθερία να διακινεί τα προϊόντα που έμεναν στη διάθεσή του μετά την αφαίρεση του φόρου σε είδος (μικρότερου από το παρακράτημα) στο ελεύθερο εμπόριο.

Ο Λένιν, εισηγητής της ΝΕΠ, πίστευε πως το σύστημα αυτό θα κέντριζε το ενδιαφέρον του αγρότη για το νοικοκυριό του, θα τον βοηθούσε να ανεβάσει την παραγωγικότητα της δουλειάς του, θα προκαλούσε άνοδο της αγροτικής οικονομίας. Πάνω σε αυτή τη βάση, θα μπορούσε να ανορθωθεί η κρατική βιομηχανία, που είναι και η οικονομική βάση του σοσιαλισμού. Επί πλέον, εξασφαλιζόταν η στέρεη συμμαχία ανάμεσα στην εργατική τάξη και στους αγροτικούς πληθυσμούς και εδραιωνόταν η δικτατορία του προλεταριάτου.

Το Συνέδριο συζήτησε ακόμα και το εθνικό ζήτημα, καταδικάζοντας τον ιμπεριαλιστικό (μεγαλορωσικό) σωβινισμό και τον τοπικιστικό εθνικισμό.

21/5: Η ΡΣΟΣΔ και η Γεωργία υπογράφουν συμφωνία ένωσης.

22/6-12/7: Το 3ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς στη Μόσχα.

3-19/7: Ιδρυτικό Συνέδριο της Κόκκινης Διεθνούς των συνδικαλιστικών οργανώσεων (Προφιντέρν) στη Μόσχα.

23-28/12: Το 9ο Πανρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ.

1922

23/2: Διάταγμα της ΠΚΕΕ για τη διάθεση των εκκλησιαστικών κειμηλίων στο ταμείο του αγώνα εναντίον της πείνας.

12/3: Συνδιάσκεψη στην Τιφλίδα αντιπροσώπων των ΚΕΕ των ΣΣΔ του Αζερμπαϊτζάν, της Αρμενίας και της Γεωργίας. Ιδρυση της Ομοσπονδίας των Σοσιαλιστικών Σοβιετικών Δημοκρατιών της Υπερκαυκασίας.

27/3: Το 11ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσίας(μπ.). Το Συνέδριο εκτίμησε ως θετικά τα αποτελέσματα της εφαρμογής της ΝΕΠ, ενώ, κατά τις εργασίες του, αναδείχτηκε η ανάγκη οργάνωσης του κρατικού και συνεταιριστικού εμπορίου.

6/8: Απόφαση της Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΡ(μπ.) για τη μορφή της ένωσης των σοβιετικών δημοκρατιών.

5/11-13/12: Το 4ο Συνέδριο της Κομιντέρν.

30/12: Το πρώτο συνέδριο των Σοβιέτ της ΕΣΣΔ εγκρίνει τη δήλωση και τη συμφωνία για το σχηματισμό της ΕΣΣΔ.

  • flearas
  • Το Άβαταρ του/της flearas
12 Χρόνια 4 Μήνες πριν
H σοβιετική εξουσία και η άρνηση του εξ. Χρέους

21 Γενάρη 1918: Ακυρώνονται τα κρατικά χρέη

ΣΤΑΘΕΡΗ ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ

Αυτή η εικόνα είναι κρυμμένη για τους επισκέπτες.
Παρακαλούμε συνδεθείτε ή εγγραφείτε για να τη δείτε.

(…)

Το συνολικό ποσό των τσαρικών χρεών και της αστικής προσωρινής κυβέρνησης στους ιμπεριαλιστές της Αγγλίας, της Γαλλίας, των ΗΠΑ και άλλων χωρών (συμπεριλαμβανομένων και των επενδύσεων στη βιομηχανία της Ρωσίας) ξεπερνούσε τα 16 δισ. χρυσά ρούβλια. Με το διάταγμα της Προσωρινής Κεντρικής Εκτελεστικής Επιτροπής της 21ης Γενάρη του 1918 (3 Φλεβάρη του 1918 με το νέο ημερολόγιο) όλα τα εξωτερικά δάνεια των τσαρικών κυβερνήσεων και της προσωρινής κυβέρνησης ακυρώθηκαν. Η απόφαση της επαναστατικής κυβέρνησης για τη διαγραφή των δανείων, δεν ήταν ένα ζήτημα που αντιμετωπίστηκε μόνο μετά την κατάληψη της εξουσίας από τα σοβιέτ των εργατών. Ζυμώθηκε ως αναγκαιότητα και αποτέλεσε θέση της επαναστατικής πτέρυγας πολλά χρόνια πριν. Ας παρακολουθήσουμε με χρονική σειρά τα γεγονότα…

Ο Βλαδιμίρ Ίλιτς Λένιν από το 1900 έγραφε ότι τα κρατικά χρέη αποτελούν δυσβάστακτο φορτίο για την εργατική τάξη: «Τι όφελος έχει η ρώσικη εργατική τάξη και όλος ο εργαζόμενος λαός από τις κατακτήσεις στην Κίνα; Tεράστια αύξηση των κρατικών χρεών και εξόδων, αύξηση των φόρων». Το 1902 σημειώνει σχετικά με τον κρατικό προϋπολογισμό: «Η χρεοκοπία των κρατικών επιχειρήσεων υπήρχε κίνδυνος να καταλήξει σε κρατική χρεοκοπία! O λαός πρέπει να διώξει όσο το δυνατό πιο γρήγορα τους αετονύχηδες που διαχειρίζονται την περιουσία του». Το 1904 σχολιάζει: «Ομολογείται επίσημα πως αυτές τις μέρες στην Πετρούπολη έγιναν διαπραγματεύσεις για δάνειο (σ.σ. από τη Γερμανία) Λένε πως στις διαπραγματεύσεις αυτή τη φορά πήραν μέρος γερμανοί χρηματιστές. Το δάνειο σκοπεύουν να το τοποθετήσουν στη γερμανική αγορά (…) Τον τελευταίο καιρό τα ρωσικά χρεόγραφα παρουσιάζουν μεγάλη τάση για πτώση (…) Και αν ως τώρα συνήθιζαν να θεωρούν τα ρωσικά δάνεια ασφαλή τοποθέτηση κεφαλαίων, τώρα τα δάνεια αυτά αποχτούν λίγο – πολύ απόχρωση κερδοσκοπική, ιδίως εξαιτίας του πρόσφατου διαγγέλματος του τσάρου, που ρίχνει χαρακτηριστικό φως στην εσωτερική κατάσταση της Ρωσίας». Μετά την πρώτη επανάσταση του 1905 υπογραμμίζει τον Απρίλη ότι «χωρίς τα ξένα δάνεια η απολυταρχία δεν θα μπορούσε να κρατηθεί. Η γαλλική αστική τάξη είχε συμφέρον να υποστηρίζει το στρατιωτικό σύμμαχό της, όσο τα τοκοχρεολύσια καταβάλλονταν κανονικά Κάτω από την επίδραση των γοργά εξελισσόμενων γεγονότων συνενώνονται όλο και πιο στενά σε μια αστική αντεπαναστατική συμμαχία, παρά τις διαφορές εθνικότητες, οι γάλλοι χρηματιστές και οι άγγλοι μεγιστάνες, οι γερμανοί κεφαλαιοκράτες και οι ρώσοι έμποροι».

Ενώ έχει ξεκινήσει η δημιουργία των σοβιέτ, τον Ιούνη του 1905 γράφει: «Η αστική τάξη της Ευρώπης, αυτό το πιστότατο στήριγμα της τσαρικής εξουσίας, αρχίζει επίσης να χάνει την υπομονή της. (…) Την ανησυχεί η τύχη των δισεκατομμυρίων που δάνεισε μεγαλόψυχα στην απολυταρχία. Την ανησυχεί σοβαρά η επανάσταση στη Ρωσία, που συγκινεί πάρα πολύ το ευρωπαϊκό προλεταριάτο και απειλεί να ανάψει παγκόσμια επαναστατική πυρκαγιά». Τον Σεπτέμβρη του 1906 σημειώνει ότι «τα οικονομικά είναι πολύ άσχημα. Προμηνύεται χρεοκοπία. Το εξωτερικό δεν δίνει χρήματα. Εσωτερικό δάνειο δεν χωράει. Είναι υποχρεωμένοι να κάνουν με τη βία και κρυφό δάνειο από τα κεφάλαια των ταμιευτηρίων – κρυφά γιατί οι καταθέτες των ταμιευτηρίων δεν θα ήταν καθόλου πρόθυμοι να αγοράσουν τώρα κρατικά χρεόγραφα». Αλλά, τον Σεπτέμβρη του 1906 το κεφάλαιο αλλάζει τακτική: «Το ευρωπαϊκό κεφάλαιο θα δώσει χρήματα μόνο με την εγγύηση ότι θα υπάρχει “τάξη”. Το τι λογής όμως θα είναι αυτή η “τάξη”, είναι αδιάφορο για το κεφάλαιο, για το οποίο ακόμα και η τάξη του νεκροταφείου του είναι συμπαθέστερη».

Οι εργάτες έχουν εκλέξει πλέον βουλευτές στη Δούμα και τον Μάρτη του 1907, ο Λένιν υπερασπίζεται την ξεκάθαρη θέση των μπολσεβίκων που εναντιώνονται στα δάνεια. «Ποιος υπενθύμισε στις προεκλογικές συγκεντρώσεις της Πετρούπολης και στις πρώτες μέρες της δεύτερης Δούμας ότι το δάνειο του 1906 των 2 δισ. φράγκων δόθηκε ουσιαστικά από τον Ντουμπάσοφ και Σία με την έμμεση βοήθεια των καντέτων, οι οποίοι απόρριψαν την επίσημη θέση, εξ ονόματος του κόμματος, ενάντια σ’ αυτό το δάνειο; Οι μπολσεβίκοι».

Τον Φλεβάρη του 1908 καταγγέλλει τη χορήγηση δανείων από το ευρωπαϊκό κεφάλαιο στον τσάρο και τονίζει ότι το βασικό κίνητρο είναι η καθυπόταξη του προλεταριάτου. «Και η αστική τάξη όλου του κόσμου δίνει δισ. δάνεια σε ένα αποδεδειγμένο χρεοκόπο, τον τσάρο όχι μόνο γιατί τη σαγηνεύουν, όπως κάθε τοκογλύφο τα μεγάλα κέρδη, αλλά γιατί η αστική τάξη έχει συνείδηση ότι συμφέρον της είναι να νικήσει το παλιό καθεστώς την επανάσταση στη Ρωσία, επειδή επικεφαλής αυτής της επανάστασης βρίσκεται το προλεταριάτο». Μάλιστα, τον Νοέμβρη του 1912 γράφοντας για τα αιτήματα των μπολσεβίκων στη διακήρυξη των εργατών βουλευτών στη Δούμα σημειώνει ότι: «H φαινομενική δημοσιονομική ευημερία κρατιέται με την απομύζηση φόρων και την αποχαύνωση του λαού, ενώ η κυβέρνηση τρενάρει τη χρεοκοπία της, συνάπτοντας καινούργια δάνεια». Τον Μάρτη του 1913 ο Λένιν κατακρίνει τη «δημιουργική λογιστική» της εποχής του: «Είναι ευνόητο πως μια τέτοια δημόσια “οικονομία” που στις δαπάνες δισεκατομμυρίων δεν “υπολογίζονται” οι τόκοι και η απόσβεση μοιάζει περισσότερο με κρατική ταχυδακτυλουργία».

Ο ηγέτης των μπολσεβίκων επιμένει στην ανάγκη να προβάλεται το αίτημα της άρνησης πληρωμής του χρέους. Σε γράμμα προς τον Ζηνόβιεφ, τον Μάρτη του 1916, επαναλαμβάνει ότι στις θέσεις για την ειρήνη πρέπει να προστεθεί και η άρνηση πληρωμής. Ξεκαθαρίζει ότι συνδέεται με την επανάσταση και αφουγκραζόμενος τους Ολλανδούς, αλλάζει τη φράση πολεμικά χρέη με τη λέξη κρατικά χρέη: «Επιμένω οπωσδήποτε στην προσθήκη: “άρνηση πληρωμής των κρατικών χρεών’’. Μόλις σήμερα είδα το άρθρο στη Berner Tagwacht, επίσης υπέρ της απαίτησης αυτής. Και εκεί δεν υπάρχει λέξη για τους μικρονοικοκυρέους, τους θυρωρούς κ.ά. Δεν χρειάζεται και εμείς να φροντίσουμε γι αυτούς. Απλώς να πούμε: “Xάρη της επανάστασης, σε συνδυασμό μ’ αυτήν, κατάργηση της πληρωμής όλων των κρατικών χρεών” — να το μοναδικό σοβαρό χτύπημα στο χρηματιστικό κεφάλαιο, η μοναδική εγγύηση της “δημοκρατικής ειρήνης’’. Δεν είναι κατορθωτή χωρίς την επανάσταση; Φυσικά. Αυτό δεν είναι επιχείρημα ενάντια σε μια τέτοια παράγραφο, αλλά υπέρ της επανάστασης».

Στο βιβλίο του Λένιν Ιμπεριαλισμός το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού, γραμμένο το 1916, οι αναφορές στα δάνεια είναι πολλές, αφού αποτελεί μια εμπεριστατωμένη μελέτη και για το χρηματιστικό κεφάλαιο. Αναφέρουμε μόνο: «Το χρηματιστικό κεφάλαιο, που είναι συγκεντρωμένο σε λίγα χέρια και ασκεί πραγματικό μονοπώλιο, βγάζει τεράστια και διαρκώς αυξανόμενα κέρδη από την ίδρυση εταιρειών, από την έκδοση χρεογράφων, από κρατικά δάνεια κ.λπ., σταθεροποιώντας την κυριαρχία της χρηματιστικής ολιγαρχίας, επιβάλλοντας σε όλη την κοινωνία ένα φόρο υποτέλειας προς τους μονοπωλητές (…) Ο ιμπεριαλισμός είναι η εποχή του χρηματιστικού κεφαλαίου και των μονοπωλίων, που παντού έχουν την τάση προς την κυριαρχία και όχι προς την ελευθερία. Αντίδραση σε όλη τη γραμμή κάτω από οποιοδήποτε πολιτικό καθεστώς, όξυνση στο έπακρο των αντιθέσεων και σ’ αυτό τον τομέα – να το αποτέλεσμα αυτών των τάσεων».

Μετά την επανάσταση του Φλεβάρη του 1917, κι ενώ έχει αναλάβει η κυβέρνηση Κερένσκι, ο Λένιν γράφει τον Μάρτη 1917: «Η νέα κυβέρνηση δεν μπορεί να δώσει ειρήνη και γιατί είναι εκπρόσωπος των καπιταλιστών και των τσιφλικάδων και γιατί συνδέεται με συμφωνίες και χρηματικές υποχρεώσεις με τους καπιταλιστές της Αγγλίας και της Γαλλίας (…) Κρατάει μυστικά τα ληστρικά σύμφωνα που έκλεισε ο τσαρισμός με την Αγγλία, τη Γαλλία την Ιταλία, την Ιαπωνία κ.λπ.». Με άλλη ευκαιρία, τον ίδιο μήνα δήλωσε: «Αν η κρατική εξουσία στη Ρωσία ανήκε στα σοβιέτ των εργατών, στρατιωτών και αγροτών βουλευτών, τα σοβιέτ αυτά και το εκλεγμένο από αυτά Πανρωσικό Σοβιέτ θα μπορούσαν και ασφαλώς θα συμφωνούσαν να πραγματοποιήσουν το πρόγραμμα ειρήνης (…) Αυτό το πρόγραμμα θα ήταν αναμφίβολα το παρακάτω: Πρώτον, το Πανρωσικό Σοβιέτ των εργατών, στρατιωτών και αγροτών βουλευτών (…) θα δήλωνε αμέσως ότι αυτό δεν δεσμεύεται από κανενός είδους σύμφωνα ούτε της τσαρικής μοναρχίας, ούτε των αστικών κυβερνήσεων.

Δεύτερον, θα δημοσίευε αμέσως όλα αυτά τα σύμφωνα, για να παραδώσει στη δημόσια καταισχύνη τους ληστρικούς σκοπούς της τσαρικής μοναρχίας και όλων ανεξαίρετα των αστικών κυβερνήσεων (…) Έκτον, θα δήλωνε πως τα δάνεια των δισεκατομμυρίων που συνήψαν οι αστικές κυβερνήσεις για τη διεξαγωγή αυτού του εγκληματικού, ληστρικού πολέμου μπορούν να τα πληρώσουν οι ίδιοι οι κύριοι καπιταλιστές και ότι οι εργάτες και οι αγρότες δεν αναγνωρίζουν αυτά τα χρέη. Το να πληρώνεις τόκους για αυτά τα δάνεια, σημαίνει να πληρώνεις για πολλά χρόνια φόρο υποτέλειας στους καπιταλιστές, γιατί είχαν την καλοσύνη να επιτρέψουν στους εργάτες να αλληλοσκοτώνονται για το μοίρασμα της λείας από τους καπιταλιστές».

Μάλιστα, τον Απρίλη του 1917, ο Λένιν τονίζει: «Γι’ αυτό το προλεταριακό κόμμα δεν μπορεί να υποστηρίξει με κανένα τρόπο ούτε τον τωρινό πόλεμο, ούτε την τωρινή κυβέρνηση, ούτε τα δάνεια της με οποιαδήποτε μεγάλα λόγια και αν τιτλοφορούνται τα δάνεια αυτά. Μας απομόνωσε το ζήτημα του δανείου, να τι μας οδήγησε στην απομόνωση. Μάλιστα είμαστε μειοψηφία. Και τι μ’ αυτό! Σ’ αυτή την περίοδο της σοβινιστικής μέθης το να είσαι σοσιαλιστής, σημαίνει ότι είσαι μειοψηφία και το να είσαι πλειοψηφία σημαίνει ότι είσαι σοβινιστής».

«Δεν θα μας περάσουν τη θηλιά στο λαιμό»

Η ΔΥΣΚΟΛΗ ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΟΥΝ ΔΑΝΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ

Ποια ήταν όμως η στάση των μπολσεβίκων και του Λένιν απέναντι στα χρέη μετά την εμφάνιση της πείνας; Τον Ιούνη του 1921 η σοβιετική εξουσία προσπαθεί να εξασφαλίσει δάνειο από το εξωτερικό. «Μας είναι πολύ αναγκαία κάθε είδους δάνεια», τονίζει ο Λένιν και προσπαθεί να πετύχει τους καλύτερους όρους, επιμένοντας στη μη αναγνώριση των τσαρικών χρεών. «Θεωρώ την υπόθεση σημαντικότατη και επείγουσα, γιατί η υπογραφή δανείου με την Ιταλία, που δεν απαιτεί αναγνώριση των παλιών χρεών, μπορεί να σημαίνει ρήγμα στον οικονομικό αποκλεισμό» (Οκτώβρης 1921).

Σουηδικές τράπεζες προσφέρουν δάνειο, αλλά ζητούν εκχώρηση δασών και αντιμετώπιση ζητήματος με παλιά χρέη. Στις 23 Δεκέμβρη ’21 ο Λένιν αναφέρει, σχολιάζοντας γενικότερα: «Ξέρετε πολύ καλά σύντροφοι πόσο μεγάλη συμφορά ήταν για μας η πείνα του 1921 (…) Δεν ξέρω, αν ο διάβολος είναι πιο φοβερός ή ο σύγχρονος ιμπεριαλισμός. Ξέρω πως στην πράξη, παρά το λιμό, έφτασαν στο σημείο να δοκιμάσουν να εισπράξουν τα παλιά χρέη με εξαιρετικά βαρείς όρους. Δεν αρνούμαστε να πληρώσουμε και δηλώνουμε επίσημα πως είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε πρακτικά το ζήτημα. Μα ποτέ και σε καμιά περίπτωση δεν θα επιτρέψουμε να μας περάσουν με την ευκαιρία αυτή τη θηλιά στο λαιμό χωρίς τους απαραίτητους υπολογισμούς».

Αυτά τα δυο στοιχεία χρησιμοποιούνται σήμερα από όσους διατείνονται ότι ο Λένιν πλήρωσε τα χρέη, για να δικαιολογήσουν την αντίθεση τους στη θέση για διαγραφή του χρέους.

Αλλά, τα πράγματα έχουν διαφορετικά. Τον Σεπτέμβρη του 1922 στο 5ο Πανρωσικό Συνέδριο των Συνδικάτων ξεκαθαρίζει: «Δεν θέλουν να μας δώσουν δάνειο, αν δεν αποκαταστήσουμε την ιδιοκτησία των καπιταλιστών και των τσιφλικάδων, μα αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε και δεν πρόκειται να το κάνουμε. Μένει ένας απίστευτα δύσκολος και μακρύς δρόμος». Τον Νοέμβρη του 1922 στο 4ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς αρνείται ότι τελικά πήραν τα δάνεια με υποτελείς όρους: «Εμείς δεν είχαμε τέτοια δάνεια και ως σήμερα δεν πήραμε τίποτα. Όσα γράφονται τώρα για τις εκχωρήσεις και τα λοιπά δεν υπάρχουν παρά μόνο στα χαρτιά».

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Σβήσιμο των δανείων που είχαν συνάψει οι τσάροι

ΧΤΥΠΗΜΑ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Η οκτωβριανή επανάσταση έχει ξεσπάσει και ο Λένιν γράφει στο Σχέδιο Διατάγματος τον Δεκέμβρη του 1917: «Όλες οι μετοχικές επιχειρήσεις κηρύσσονται ιδιοκτησία του κράτους. Τα μέλη της διοίκησης και οι διευθυντές των μετοχικών εταιρειών, καθώς και όλοι οι μέτοχοι που ανήκουν στις τάξεις των πλουσίων οφείλουν παραδώσουν όλες τις μετοχές στην κρατική τράπεζα. Τα κρατικά δάνεια, εξωτερικά και εσωτερικά, ακυρώνονται (σβήνονται). Τα συμφέροντα των μικρών ομολογιούχων, καθώς και των κατόχων κάθε είδους μετοχών, δηλαδή των κατόχων που ανήκουν στις εργαζόμενες τάξεις του πληθυσμού, εξασφαλίζονται ολοκληρωτικά».

Και στη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Eργαζόμενου Λαού, τον Γενάρη του 1918: «Η συντακτική συνέλευση θεωρεί σαν πρώτο χτύπημα ενάντια στο διεθνές τραπεζικό, χρηματιστικό κεφάλαιο το σοβιετικό νόμο για την ακύρωση (σβήσιμο) των δανείων που είχαν συνάψει οι κυβερνήσεις του τσάρου, των τσιφλικάδων και της αστικής τάξης και εκφράζει την πεποίθηση ότι η σοβιετική εξουσία θα προχωρήσει σταθερά σ’ αυτό το δρόμο ως την πλήρη νίκη της διεθνούς εργατικής εξέγερσης ενάντια στο ζυγό του κεφαλαίου». Στο λόγο του Λένιν στη συνδιάσκεψη των εργατών της Πρεσνία (Δεκέμβρης 1918) αναφέρεται: «Η αστική τάξη διαδίδει αυτές τις ψευτιές, γιατί τα 17 δισ. ρούβλια που χρωστούσε η τσαρική κυβέρνηση στους καπιταλιστές, αυτό το χρέος των 17 δισ. που το ακυρώσαμε και δεν το αναγνωρίσαμε (εμείς δεν σκοπεύουμε να πληρώσουμε γι αυτούς, για τους παλιούς κυβερνήτες – παραδεχόμαστε ότι αυτά τα χρέη υπήρχαν, και λέμε: Πολύ καλά, εσείς δημιουργήσατε αυτά τα χρέη, εσείς ξοφλήστε τα)– οι σύμμαχοι θέλουν να φορτώσουν τα χρέη στις πλάτες μας και να παλινορθώσουν την τσιφλικάδικη, τσαρική εξουσία».

Στο 2ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς, στην ομιλία για τη διεθνή κατάσταση και τα βασικά καθήκοντα (19/7/1920), ο Λένιν τονίζει: «Έχουμε μια αφάνταστη όξυνση της καταπίεσης (…) Ξέρουμε πως τα χρέη των κυριότερων ευρωπαϊκών κρατών αυξήθηκαν από το 1914 ως το 1920 τουλάχιστον εφτά φορές. Θα αναφέρω μια ακόμα οικονομική πηγή (…) τον Κέυνς, (…) αμείλικτο εχθρό του μπολσεβικισμού. Ο Κέυνς κατέληξε στο συμπέρασμα πως η Ευρώπη και όλος ο κόσμος με την ειρήνη των Βερσαλλιών τραβούν στη χρεοκοπία. Το ζήτημα φυσικά δεν είναι μονάχα, ή καλύτερα δεν είναι καθόλου, ότι η ρώσικη επαναστατική κυβέρνηση δεν θέλει να πληρώσει τα χρέη. Οποιαδήποτε κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να πληρώσει, γιατί αυτά τα χρέη είναι τοκογλυφικός επιπρόσθετος λογαριασμός πάνω σ’ εκείνο που 20 φορές ως τώρα πληρώθηκε. Και αυτός ο ίδιος ο αστός Κέυνς, που δεν συμπαθεί καθόλου το ρώσικο επαναστατικό κίνημα, λέει: “Είναι ευνόητο πως αυτά τα χρέη δεν μπορεί να μπουν στο λογαριασμό” (…) Εμείς λιγάκι νωρίτερα από την εμφάνιση του βιβλίου του Κέυνς ακολουθήσαμε τη θαυμάσια συμβουλή του: Aκυρώσαμε όλα τα χρέη (…) Οι εργάτες πείθονται από την πείρα τους πως οι καπιταλιστές κέρδισαν αμέτρητα πλούτη από τον πόλεμο και φορτώνουν τις δαπάνες και τα χρέη στις πλάτες των εργατών».

Στο λόγο του στη σύσκεψη των προέδρων των εκτελεστικών επιτροπών το 1920, ο Λένιν θα ξεκαθαρίσει: «Ελπίζει (σ.σ. η Γαλλία) πως θα της πληρώσουμε τα δάνεια των 20 δισ., που πήρε ο πρώην τσάρος και που τα αναγνώρισε η κυβέρνηση του Κερένσκι, τώρα όμως ο κάθε λογικός άνθρωπος βλέπει καθαρά πως οι γάλλοι καπιταλιστές δεν θα δουν ποτέ αυτά τα χρήματα. (Σε όλο τον κόσμο) εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι είναι καταδικασμένοι τώρα να πληρώνουν για δάνεια, για να πλουτίσουν τους γάλλους, τους άγγλους και τους άλλους ιμπεριαλιστές».

Χρόνος δημιουργίας σελίδας: 0.284 δευτερόλεπτα
Τελευταία άρθρα.
  • Δεν υπάρχουν δημοσιεύσεις προς εμφάνιση
Πολιτική Cookies στην ΕΕ.. Το cookie είναι ένα μικρό τμήμα κειμένου που αποστέλλεται στο πρόγραμμα περιήγησης από έναν ιστότοπο που επισκέπτεστε. Διευκολύνει τον ιστότοπο να απομνημονεύει πληροφορίες σχετικά με την επίσκεψή σας, όπως την προτιμώμενη γλώσσα σας και άλλες ρυθμίσεις. Κάτι τέτοιο μπορεί να διευκολύνει την επόμενή σας επίσκεψη και να κάνει τον ιστότοπο πιο χρήσιμο για εσάς. Τα cookie παίζουν σημαντικό ρόλο. Χωρίς αυτά, η χρήση του ιστού θα ήταν μια πολύ πιο περίπλοκη εμπειρία. Χρησιμοποιούμε τα cookie για πολλούς λόγους. Τα χρησιμοποιούμε, για παράδειγμα, για την απομνημόνευση των προτιμήσεών σας όσον αφορά στην ασφαλή αναζήτηση, για να υπολογίσουμε τον αριθμό των επισκεπτών σε μια σελίδα ή για να σας διευκολύνουμε να εγγραφείτε στις υπηρεσίες μας και για να προστατεύσουμε τα δεδομένα σας. Περισσότερες πληροφορίες για τη χρήση των cookies μπορείτε να βρείτε στη σελίδα http://ec.europa.eu/ipg/basics/legal/cookies/index_en.htm