feed-image Ροή Ειδήσεων
Open menu
28 | 03 | 2024

Απαντηση: Για την οικοδόμηση του ΑΑΔ Μετώπου

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δημοσιεύετε το μήνυμα ως 'Επισκέπτης', δεν μπορείτε να επεξεργαστείτε το μήνυμα ή να το διαγράψετε
Παρακαλούμε Σύνδεση ή Εγγραφή για να παρακάμψετε αυτό το βήμα.

Το E-mail σας δεν θα δημοσιευθεί ποτέ στον ιστότοπο.
X

Ανασκόπηση του θέματος: Για την οικοδόμηση του ΑΑΔ Μετώπου

Εμφανίζονται τα τελευταία 6 μηνύματα - (Πρώτα το τελευταίο)

  • Το Άβαταρ του/της
11 Χρόνια 10 Μήνες πριν
Β.Ι.ΛΕΝΙΝ:Για το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών τη


Στη «Σοτσιάλ - Ντεμοκράτ», αρ. φύλ. 40, ανακοινώσαμε ότι η Συνδιάσκεψη των Τμημάτων Εξωτερικού του κόμματός μας αποφάσισε να αναβάλει το ζήτημα του συνθήματος «Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης», ωσότου συζητηθεί στον Τύπο η οικονομική πλευρά του.

Η συζήτηση που έγινε πάνω σ' αυτό το ζήτημα στη συνδιάσκεψή μας πήρε μονόπλευρα πολιτικό χαρακτήρα. Αυτό εν μέρει ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι στη διακήρυξη της Κεντρικής Επιτροπής το σύνθημα αυτό διατυπώνεται καθαρά σαν πολιτικό («το άμεσο πολιτικό σύνθημα...» - λέει η διακήρυξη) και, ταυτόχρονα, δε διατυπώνεται μόνο το σύνθημα των δημοκρατικών Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, μα και υπογραμμίζεται ειδικά ότι «χωρίς την επαναστατική ανατροπή της γερμανικής, της αυστριακής και της ρωσικής μοναρχίας» το σύνθημα αυτό είναι παράλογο και απατηλό.

Δε θα ήταν καθόλου σωστό να φέρει κανείς αντιρρήσεις στην τέτοια τοποθέτηση του ζητήματος μέσα στα πλαίσια της πολιτικής εκτίμησης του συνθήματος αυτού. Λόγου χάρη, από την άποψη ότι επισκιάζει ή αδυνατίζει κτλ. το σύνθημα της σοσιαλιστικής επανάστασης. Οι πολιτικοί μετασχηματισμοί προς μια πραγματικά δημοκρατική κατεύθυνση κι ακόμη περισσότερο οι πολιτικές επαναστάσεις δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση, ποτέ και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, ούτε να επισκιάσουν, ούτε ν' αδυνατίσουν το σύνθημα της σοσιαλιστικής επανάστασης. Αντίθετα, τη φέρνουν πάντα πιο κοντά, πλαταίνουν τη βάση της, εντάσσουν στο σοσιαλιστικό αγώνα νέα στρώματα μικροαστών και μισοπρολεταριακών μαζών. Και από το άλλο μέρος οι πολιτικές επαναστάσεις είναι αναπόφευκτες στην πορεία της σοσιαλιστικής επανάστασης, που δεν μπορούμε να τη βλέπουμε σαν μια μόνο πράξη, μα πρέπει να τη βλέπουμε σαν εποχή θυελλωδών πολιτικών και οικονομικών κλονισμών, σαν εποχή της πιο οξυμένης ταξικής πάλης, εμφυλίου πολέμου, επαναστάσεων και αντεπαναστάσεων.

Αν, όμως, το σύνθημα των δημοκρατικών Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, σε συνδυασμό με την επαναστατική ανατροπή των τριών αντιδραστικότατων μοναρχιών της Ευρώπης, μ' επικεφαλής τη ρωσική μοναρχία, είναι τελείως άψογο σαν πολιτικό σύνθημα, ωστόσο μένει ακόμη ένα σπουδαιότατο ζήτημα, το ζήτημα του οικονομικού περιεχομένου και της οικονομικής σημασίας αυτού του συνθήματος. Από την άποψη των οικονομικών όρων του ιμπεριαλισμού, δηλαδή της εξαγωγής κεφαλαίων και του μοιράσματος του κόσμου από τις «προηγμένες» και «πολιτισμένες» αποικιακές δυνάμεις, οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες, είτε είναι αντιδραστικές.

Το κεφάλαιο έγινε διεθνές και μονοπωλιακό. Ο κόσμος είναι μοιρασμένος ανάμεσα σε μια χούφτα μεγάλες Δυνάμεις, δηλαδή Δυνάμεις που έχουν επιτυχίες στη μεγάλη καταλήστευση και καταπίεση των εθνών. Τέσσερις μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης: Η Αγγλία, η Γαλλία, η Ρωσία και η Γερμανία, με πληθυσμό 250 - 300 εκατομμύρια και με έκταση περίπου 7 εκατομμύρια τετρ. χιλιόμετρα, έχουν αποικίες με πληθυσμό σχεδόν μισό δισεκατομμύριο (494,5 εκατομμύρια) και με έκταση 64,6 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, δηλαδή σχεδόν τη μισή υδρόγειο σφαίρα (133 εκατομμύρια τετρ. χιλιόμετρα, χωρίς τις πολικές περιοχές). Προσθέστε σ' αυτά τα τρία ασιατικά κράτη: Την Κίνα, την Τουρκία και την Περσία, που τώρα τα διαμελίζουν οι ληστές που διεξάγουν «απελευθερωτικό» πόλεμο, δηλαδή: Η Ιαπωνία, η Ρωσία, η Αγγλία και η Γαλλία. Αυτά τα τρία ασιατικά κράτη, που μπορούμε να τα ονομάσουμε μισοαποικίες (στην πραγματικότητα, είναι τώρα κατά τα 9/10 αποικίες), έχουν 360 εκατομμύρια πληθυσμό και έκταση 14,5 εκατομμύρια τετρ. χιλιόμετρα (δηλαδή, σχεδόν 1,1/2 φορά μεγαλύτερη έκταση από την έκταση όλης της Ευρώπης).

Σε συνέχεια: Η Αγγλία, η Γαλλία και η Γερμανία έχουν τοποθετήσεις στο εξωτερικό όχι μικρότερες από 70 δισεκατομμύρια ρούβλια. Για να εισπράττουν το «θεμιτό» εισοδηματάκι τους από το στρογγυλούτσικο αυτό ποσό - ένα εισοδηματάκι που ξεπερνάει τα τρία δισεκατομμύρια ρούβλια το χρόνο - υπάρχουν οι εθνικές επιτροπές των εκατομμυριούχων, που ονομάζονται κυβερνήσεις, που διαθέτουν στρατό και πολεμικό στόλο και «τοποθετούν» στις αποικίες και στις μισοαποικίες τα χαϊδεμένα παιδιά και τα αδέλφια «του κυρίου δισεκατομμυρίου» σαν αντιβασιλείς, προξένους, πρεσβευτές, κάθε λογής υπαλλήλους, παπάδες και άλλες βδέλλες.

Ετσι είναι οργανωμένη, στην εποχή της ανώτατης ανάπτυξης του καπιταλισμού, η καταλήστευση ενός περίπου δισεκατομμυρίου πληθυσμού της Γης από μια χούφτα μεγάλες Δυνάμεις. Και είναι αδύνατο μέσα στον καπιταλισμό να υπάρξει διαφορετική οργάνωση. Να παραιτηθούν από τις αποικίες, από τις «σφαίρες επιρροής», από την εξαγωγή κεφαλαίων; Το να σκέπτεται κανείς έτσι, σημαίνει ότι κατεβαίνει στο επίπεδο ενός παπά, που κάθε Κυριακή κηρύσσει στους πλουσίους το μεγαλείο του χριστιανισμού και τους συμβουλεύει να δωρίζουν στους φτωχούς... αν όχι μερικά δισεκατομμύρια, τουλάχιστο μερικές εκατοντάδες ρούβλια το χρόνο.

Οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης στις συνθήκες του καπιταλισμού θα ισοδυναμούσαν με συμφωνία για το μοίρασμα των αποικιών. Στον καπιταλισμό όμως, δεν μπορεί να υπάρξει άλλη βάση, άλλη αρχή μοιρασιάς, εκτός από τη δύναμη. Ο δισεκατομμυριούχος δεν μπορεί να μοιράσει με οποιονδήποτε άλλον «το εθνικό εισόδημα» μιας καπιταλιστικής χώρας παρά μόνο: «Ανάλογα με το κεφάλαιο» (κι ακόμη πρέπει να προσθέσουμε ότι το μεγαλύτερο κεφάλαιο θα πάρει περισσότερα απ' όσα του αναλογούν). Ο καπιταλισμός σημαίνει ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και αναρχία στην παραγωγή. Το να κηρύσσει κανείς μια «δίκαιη» μοιρασιά του εισοδήματος σε μια τέτοια βάση είναι προυντονισμός, στενοκεφαλιά μικροαστού και φιλισταίου. Το μοίρασμα δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά, παρά «σύμφωνα με τη δύναμη». Η δύναμη, όμως, αλλάζει με την πορεία της οικονομικής εξέλιξης. Υστερα από το 1871, η Γερμανία δυνάμωσε 3 - 4 φορές πιο γρήγορα από την Αγγλία και τη Γαλλία. Η Ιαπωνία δυνάμωσε δέκα φορές πιο γρήγορα από τη Ρωσία. Για να ελεγχθεί η πραγματική δύναμη ενός καπιταλιστικού κράτους, δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει άλλο μέσο εκτός από τον πόλεμο. Ο πόλεμος δεν αντιφάσκει στις βάσεις της ατομικής ιδιοκτησίας, αλλά είναι η άμεση και αναπόφευκτη ανάπτυξη αυτών των βάσεων. Στις συνθήκες του καπιταλισμού, είναι αδύνατη μια ισόμετρη οικονομική ανάπτυξη των διαφόρων οικονομιών και των διαφόρων κρατών. Στις συνθήκες του καπιταλισμού, δεν μπορεί να υπάρχουν άλλα μέσα για την αποκατάσταση από καιρό σε καιρό της παραβιασμένης ισορροπίας, εκτός από τις κρίσεις στη βιομηχανία και τους πολέμους στην πολιτική.

Φυσικά, είναι δυνατές προσωρινές συμφωνίες ανάμεσα σε καπιταλιστές και ανάμεσα σε κράτη. Μ' αυτήν την έννοια, μπορεί να δημιουργηθούν και οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης σαν συμφωνία των Ευρωπαίων καπιταλιστών... Με ποιο σκοπό; Μόνο με το σκοπό να πνίξουν από κοινού το σοσιαλισμό στην Ευρώπη, να περιφρουρήσουν από κοινού τις ληστεμένες αποικίες ενάντια στην Ιαπωνία και στην Αμερική, που θεωρούν τον εαυτό τους στο έπακρο αδικημένο με τη σημερινή μοιρασιά των αποικιών και που τον τελευταίο μισό αιώνα δυνάμωσαν ασύγκριτα πιο γρήγορα απ' ό,τι η καθυστερημένη μοναρχική Ευρώπη, που άρχισε να σαπίζει από τα γεράματα. Σε σύγκριση με τις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής, η Ευρώπη στο σύνολό της σημαίνει οικονομική στασιμότητα. Η δημιουργία των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης με τη σημερινή οικονομική βάση, δηλαδή στις συνθήκες του καπιταλισμού, θα σήμαινε οργάνωση της αντίδρασης, για να παρεμποδιστεί η πιο γρήγορη ανάπτυξη της Αμερικής. Πέρασαν για πάντα οι καιροί που η υπόθεση της δημοκρατίας και η υπόθεση του σοσιαλισμού συνδέονταν μόνο με την Ευρώπη.

Οι Ενωμένες Πολιτείες του κόσμου (και όχι της Ευρώπης) είναι η κρατική εκείνη μορφή ένωσης και ελευθερίας των εθνών, που εμείς τη συνδέουμε με το σοσιαλισμό - ως τότε που η πλήρης νίκη του κομμουνισμού θα οδηγήσει στην οριστική εξαφάνιση κάθε κράτους, μαζί και του δημοκρατικού. Ωστόσο, το σύνθημα των Ηνωμένων Πολιτειών του κόσμου, σαν αυτοτελές σύνθημα, είναι αμφίβολο αν θα ήταν σωστό, πρώτο, γιατί συγχωνεύεται με το σοσιαλισμό και, δεύτερο, γιατί θα μπορούσε να προκαλέσει τη λαθεμένη ερμηνεία ότι είναι αδύνατη η νίκη του σοσιαλισμού σε μια μόνη χώρα, τη λαθεμένη ερμηνεία για τη στάση αυτής της χώρας απέναντι στις υπόλοιπες.

Η ανισόμετρη οικονομική και πολιτική ανάπτυξη είναι απόλυτος νόμος του καπιταλισμού. Από δω βγαίνει πως είναι δυνατή η νίκη του σοσιαλισμού στην αρχή σε λίγες ή ακόμη και σε μία μονάχα, χωριστά παρμένη, καπιταλιστική χώρα. Το νικηφόρο προλεταριάτο αυτής της χώρας, απαλλοτριώνοντας τους καπιταλιστές και οργανώνοντας στη χώρα του τη σοσιαλιστική παραγωγή, θα ορθωνόταν ενάντια στον υπόλοιπο κόσμο, τον καπιταλιστικό κόσμο, παίρνοντας μαζί του τις καταπιεζόμενες τάξεις των άλλων χωρών, ξεσηκώνοντας στις χώρες αυτές εξεγέρσεις ενάντια στους καπιταλιστές, δρώντας σε περίπτωση ανάγκης ακόμη και με στρατιωτική δύναμη ενάντια στις εκμεταλλεύτριες τάξεις και τα κράτη τους. Πολιτική μορφή της κοινωνίας, όπου νικάει το προλεταριάτο, ανατρέποντας την αστική τάξη, θα είναι η λαοκρατική δημοκρατία, που θα συγκεντρώσει όλο και περισσότερο τις δυνάμεις του προλεταριάτου του δοσμένου έθνους ή των δοσμένων εθνών στην πάλη ενάντια στα κράτη, που δε θα έχουν ακόμη περάσει στο σοσιαλισμό. Δεν είναι δυνατή η εξάλειψη των τάξεων χωρίς τη δικτατορία της καταπιεζόμενης τάξης, του προλεταριάτου. Δεν είναι δυνατή η ελεύθερη ένωση των εθνών στο σοσιαλισμό, χωρίς μια λίγο - πολύ μακρόχρονη, επίμονη πάλη των σοσιαλιστικών Δημοκρατιών ενάντια στα οπισθοδρομικά κράτη.

Να για ποιους λόγους, ύστερα από επανειλημμένες συζητήσεις του ζητήματος στη Συνδιάσκεψη των Τμημάτων Εξωτερικού του ΣΔΕΚΡ και μετά τη Συνδιάσκεψη, η Σύνταξη του Κεντρικού Οργάνου κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είναι λαθεμένο το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης.

  • Το Άβαταρ του/της
11 Χρόνια 10 Μήνες πριν
Για την οικοδόμηση του ΑΑΔ Μετώπου

Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες,

Πρώτα απ' όλα, θα 'θελα να χαιρετίσω τις αντιπροσωπείες των κομμουνιστικών και δημοκρατικών κομμάτων, που παρευρίσκονται στο συνέδριο.

Την παρουσία τους δεν τη βλέπω απλώς σαν έκφραση τιμής προς το Κόμμα μας. Τη βλέπω, και χαίρομαι ιδιαίτερα, σαν μια έκφραση για οργανωμένη συνεργασία, ενάντια στον ιμπεριαλισμό, πράγμα αναγκαίο.



Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Φανερό πως το 16ο Συνέδριο του Κόμματός μας γίνεται σε μια εξαιρετικά κρίσιμη μεταβατική περίοδο, που γνώρισε ποτέ η χώρα μας και θα πρόσθετα και ολάκερη η ανθρωπότητα.

Σε μια περίοδο, που χαρακτηρίζεται, από τη μια, από τις μεγάλες ανατροπές των σοσιαλιστικών χωρών της Ανατολικής Ευρώπης και τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, από τη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση, και, από την άλλη, από τη μεγάλη γέννα του καινούριου που κυοφορείται.



Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Στη μεγάλη δοκιμασία της ανατροπής των σοσιαλιστικών καθεστώτων και της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης, το Κόμμα μας άντεξε και δε γονάτισε.

Θα 'θελα, όμως, να προσθέσω πως αυτές τις μεγάλες ανατροπές δεν τις έχουμε ακόμα δει σε βάθος, δεν έχουμε εκτιμήσει όλες τις πλευρές.

Το θέμα δεν είναι η εξέταση του 20ού Συνεδρίου. Το θέμα είναι να αντιμετωπίσουμε πειστικά την αστική προπαγάνδα και να υπερασπιστούμε ένα καθεστώς, που ήταν η φροντίδα και προστάτης των εργαζομένων της χώρας του.

Ένα καθεστώς, που υπήρξε η ελπίδα και η απαντοχή όλων των λαών και η πατρίδα όλων των αγωνιστών της Γης.

Αυτό το γεγονός ακόμα δυσκολεύει να συνειδητοποιήσουμε το καινούριο που κυοφορείται, να συνειδητοποιήσουμε - θα το επαναλάβω - πως οι νύχτες είναι γκαστρωμένες.



Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Έχουμε μια εκρηκτική ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων.

Όμως, οι παραγωγικές σχέσεις παραμένουν στάσιμες.

Έτσι παρατηρείται ότι κάθε πρόοδος στα μέσα παραγωγής να μη συνοδεύεται και με την αύξηση και την καλυτέρευση της ζωής των εργαζομένων, αλλά, αντίθετα, με τη χειροτέρευση.

Ακόμα, σήμερα, έχουμε μια πρωτοφανή επίθεση του ιμπεριαλισμού σε βάρος του εργαζόμενου λαού.

- Οι δημοκρατικές κατακτήσεις, η μια μετά την άλλη, καταργούνται.

- Οι εργασιακές σχέσεις ανατρέπονται.

- Η ΝΑΤΟική και αμερικανική επικυριαρχία ενισχύεται.

- Στρατιωτικές ΝΑΤΟικές δυνάμεις ετοιμάζονται να εγκατασταθούν στη χώρα μας και άλλα.

Το καινούριο αυτής της επίθεσης είναι ότι αυτή δεν περιορίζεται στην εργατική τάξη και τους πολιτικούς εκπροσώπους της, αλλά επεκτείνεται και σε άλλα κοινωνικά στρώματα.

Έτσι, την επίθεση αυτή την υφίστανται όλοι οι εργαζόμενοι, τα μικρομεσαία αστικά στρώματα, οι μικρομεσαίοι αγρότες, οι διανοούμενοι κλπ.

Και βλέπουμε, το ιστορικά, ίσως, πρωτοφανές, η «νέα τάξη» να έχει ρίξει στο ίδιο χαράκωμα τους εργάτες, τους υπάλληλους, τους βιοτέχνες, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους αγρότες, τους καλλιτέχνες κ.ά. Δηλαδή, την πλειοψηφία των κοινωνικών στρωμάτων.

Αυτή ακριβώς η ιστορική συγκυρία κάνει αναγκαία, όσο και δυνατή, τη δημιουργία του λαϊκού μετώπου, που διακηρύσσει το Κόμμα μας, ενός μετώπου, όχι μόνο διαμαρτυρίας, αλλά και εξουσίας.

Αν, όμως, οι αντικειμενικές συνθήκες κάνουν δυνατό το χτίσιμο του Μετώπου, δε σημαίνει ότι η δημιουργία του είναι εύκολη.

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως στο Μέτωπο πρόκειται να συμμετάσχουν - και αντικειμενικά αυτό είναι δυνατό - και μικροαστικά στρώματα.

Τα στρώματα αυτά είναι κοινωνικές δυνάμεις, που ταλαντεύονται πότε προς τη μια και πότε προς την άλλη πλευρά.

Η δική τους θετική στάση και η συμμετοχή τους στο Μέτωπο θα ενθαρρύνει την προσέλευση σ' αυτό ευρύτερων κοινωνικών δυνάμεων.





Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Οι Θέσεις, και σωστά, δε θέτουν σαν όρο για τη συμμαχία τη συμφωνία για το σοσιαλισμό.

Αυτό σημαίνει ότι δε ζητάμε από τους συμμάχους να δεσμευτούν στα πλαίσια του Μετώπου με τις γνωστές προγραμματικές θέσεις του Κόμματός μας για την εξουσία της εργατικής τάξης και το πέρασμα στο σοσιαλισμό.

Στη βάση αυτής της αντίληψης, θα ασκείται και η κυβερνητική εξουσία του Μετώπου, που θα παλεύει για την εφαρμογή του προγράμματός του, την κατάργηση των αντιδραστικών θεσμών κλπ.

Το θέμα δεν είναι τι αντίληψη θα έχει η κάθε συνιστώσα του Μετώπου για τη λαϊκή εξουσία ή το πώς θα τη θέλει. Το θέμα είναι ποια θα είναι η εξουσία του Μετώπου, όταν αυτό αναδειχτεί - εννοώ κοινοβουλευτικά - σε κυβέρνηση.

Νομίζω πως το Συνέδριο θα αποσαφηνίσει πλήρως τη σχέση του Μετώπου με την εξουσία.



Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Η σημερινή κατάσταση, τα εθνικοδημοκρατικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας, θέματα εθνικής κυριαρχίας και υποτέλειας, της υποταγής στα κελεύσματα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, της υποταγής στη Νέα Τάξη Πραγμάτων, της εφαρμογής της Συμφωνίας του Μάαστριχτ και των άλλων που ακολούθησαν, μας υπενθυμίζουν και τη διαχρονική επικαιρότητα της προτροπής του Στάλιν στις αντιπροσωπείες των κομμουνιστικών κομμάτων των καπιταλιστικών χωρών κατά το 19ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ.

Ο σ. Τσιντζιλώνης μάς θύμισε τι συγκεκριμένα είπε. Εκείνο που θα 'θελα να προσθέσω, είναι πως η μεγάλη αυτή προτροπή του Στάλιν, για την ανάγκη να ανυψωθεί η σημαία της εθνικής ανεξαρτησίας και της εθνικής κυριαρχίας, είναι αρκετά επίκαιρη και για το σήμερα.

Και αφορά όλους τους κομμουνιστές. Και εκείνους που επικαλούνται τον Στάλιν και εκείνους που τον αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό και ερωτηματικά.



ομιλία του Χαρίλαου Φλωράκη στο 16ο Συνέδριο του ΚΚΕ
Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Ανήκω σε μια γενιά, που όλα αυτά τα θεωρούσε αυτονόητα και που αγωνίστηκε για την εθνική ανεξαρτησία, για τη δημοκρατία, για την ελευθερία, την κοινωνική πρόοδο και το σοσιαλισμό.

Που αγωνίστηκε και μόνη της και σε πολιτικές συμμαχίες σαν μέλος τους.

Μια γενιά αφοσιωμένη στο Κόμμα.

Μια γενιά πειθαρχημένη στις αρχές και κανόνες λειτουργίας του Κόμματος.

Κάποιοι αποκαλούν τη γενιά αυτή «γενιά βετεράνων, γενιά απόμαχων». Δε θα σχολιάσω γενικά το χαρακτηρισμό.

Σε ό,τι όμως με αφορά προσωπικά, θα ήθελα με την ευκαιρία να υπογραμμίσω ότι ποτέ δεν είχα τη συνείδηση του βετεράνου απόμαχου.

Πάντα από όποια θέση και αν υπηρέτησα το Κόμμα και το λαϊκό κίνημα, αισθανόμουνα, ήμουνα και είμαι μαχητής του.

Χρόνος δημιουργίας σελίδας: 0.244 δευτερόλεπτα
Τελευταία άρθρα.
  • Δεν υπάρχουν δημοσιεύσεις προς εμφάνιση
Πολιτική Cookies στην ΕΕ.. Το cookie είναι ένα μικρό τμήμα κειμένου που αποστέλλεται στο πρόγραμμα περιήγησης από έναν ιστότοπο που επισκέπτεστε. Διευκολύνει τον ιστότοπο να απομνημονεύει πληροφορίες σχετικά με την επίσκεψή σας, όπως την προτιμώμενη γλώσσα σας και άλλες ρυθμίσεις. Κάτι τέτοιο μπορεί να διευκολύνει την επόμενή σας επίσκεψη και να κάνει τον ιστότοπο πιο χρήσιμο για εσάς. Τα cookie παίζουν σημαντικό ρόλο. Χωρίς αυτά, η χρήση του ιστού θα ήταν μια πολύ πιο περίπλοκη εμπειρία. Χρησιμοποιούμε τα cookie για πολλούς λόγους. Τα χρησιμοποιούμε, για παράδειγμα, για την απομνημόνευση των προτιμήσεών σας όσον αφορά στην ασφαλή αναζήτηση, για να υπολογίσουμε τον αριθμό των επισκεπτών σε μια σελίδα ή για να σας διευκολύνουμε να εγγραφείτε στις υπηρεσίες μας και για να προστατεύσουμε τα δεδομένα σας. Περισσότερες πληροφορίες για τη χρήση των cookies μπορείτε να βρείτε στη σελίδα http://ec.europa.eu/ipg/basics/legal/cookies/index_en.htm