feed-image Ροή Ειδήσεων
Open menu
29 | 03 | 2024

Απαντηση: H αποθέωση του ατόμου και οι φασίζουσες λογικές μέ

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δημοσιεύετε το μήνυμα ως 'Επισκέπτης', δεν μπορείτε να επεξεργαστείτε το μήνυμα ή να το διαγράψετε
Παρακαλούμε Σύνδεση ή Εγγραφή για να παρακάμψετε αυτό το βήμα.

Το E-mail σας δεν θα δημοσιευθεί ποτέ στον ιστότοπο.
X

Ανασκόπηση του θέματος: H αποθέωση του ατόμου και οι φασίζουσες λογικές μέ

Εμφανίζονται τα τελευταία 6 μηνύματα - (Πρώτα το τελευταίο)

  • Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών
  • Το Άβαταρ του/της
12 Χρόνια 2 Μήνες πριν
ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ

1. Για την κίνηση που έγινε στο Πέραμα και τη συνέχειά της

Με βάση απόφαση συνέλευσης της ΕΛΜΕ αμέσως πριν τα Χριστούγεννα για συλλογή σχετικών στοιχείων από μαθητές, συνάδελφοι από την ΕΠΑΣ Περάματος πληροφορήθηκαν από μαθητές για διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος που είχε γίνει στα σπίτια τους από τη ΔΕΗ λόγω αδυναμίας πληρωμής του λογαριασμού.

Οι συνάδελφοι μαζί με μαθητές του σχολείου έκαναν περιοδεία στα σχολεία του Περάματος για να προπαγανδίσουν κινητοποίηση στη ΔΕΗ Πειραιά με απαίτηση την επανασύνδεση του ρεύματος στα σπίτια των μαθητών. Την Πέμπτη 22/12 συγκεντρώθηκαμε στη ΔΕΗ στα Καμίνια περίπου 45 εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς και αλληλέγγυοι, παρεμβήκαμε στο χώρο με ενημέρωση για το λόγο της διαμαρτυρίας και συνθήματα όπως «ψωμί, δουλειά, ρεύμα και νερό - στη ζωή δικαίωμα για όλο το λαό» και «χωρίς ρεύμα και χωρίς νερό - κανένα σπίτι εργατικό». Στη ΔΕΗ βρήκαμε κλίμα αλληλεγγύης από άλλους πολίτες αλλά και εργαζόμενους της ΔΕΗ αλλά άθλια συμπεριφορά από τη διεύθυνση του καταστήματος, η οποία μας είπε ότι «δεν πρόκειται να υπογράψει επανασύνδεση».
Ακολούθησε συζήτηση όπου αποφασίστηκε η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης από την ΕΛΜΕ Πειραιά για την επανασύνδεση του ρεύματος. Για το λόγο αυτό δόθηκε ραντεβού την επόμενη μέρα στο Πέραμα. Ετσι έγινε την Παρασκευή 23/12 με την παρουσία εικοσιπέντε περίπου εργαζόμενων.
Στα θετικά του απολογισμού καταγράφεται η κοινή παρουσία την Παρασκευή μελών της ΕΛΜΕ, των λαϊκών συνελεύσεων Πειραιά, Κερατσινίου, της Λαϊκής Επιτροπής Περάματος κα, παρά τις εκατέρωθεν καχυποψίες.
Οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών κινήθηκαν ολόψυχα για τη στήριξη των παραπάνω μαζικών κινήσεων δράσης και σκοπεύουν να συνεχίσουν πιο σχεδιασμένα και αποφασιστικά την επόμενη περίοδο στην παραπάνω κατεύθυνση.
Προτείνουμε η ΕΛΜΕ Πειραιά να καλέσει σε ανοιχτή σύσκεψη – συνέλευση στο Πέραμα όπου να κληθούν οι συνάδελφοι των σχολείων του Περάματος, οι μαθητές, ο Διδασκαλικός Σύλλογος, η Ενωση Γονέων, η Λαϊκή Επιτροπή, η Ανοιχτή Συνέλευση και όποιος άλλος φορέας και συλλογικότητα ενδιαφέρεται με στόχους τη δημιουργία ανοιχτής επιτροπής αγώνα και διοργάνωση κινητοποιήσεων που θα απαιτήσουν «Κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα» και θα δημιουργήσουν ένα δίκτυο αγωνιστικής αλληλεγγύης σε περίπτωση που επιδιωχθεί σε σπίτια της περιοχής διακοπή ρεύματος αλλά και επανασυνδέσεων.
2. Για την αναίρεση της ιατροφαρμακευτικής κάλυψης

Τόσο η επιβολή της άμεσης καταβολής χρημάτων για ιατρικές επισκέψεις και φάρμακα όσο και ο διαδοχικός και συνεχής περιορισμός των καλύψεων εξετάσεων και φαρμάκων αποτελούν μια ιδιαίτερα σοβαρή αρνητική εξέλιξη που ανατινάζει πλήρως τα εναπομείναντα ψήγματα δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Στην ουσία –μαζί με τη δραματική ένταση της φτώχειας- τίθεται και από αυτήν την πλευρά ζήτημα όχι απλά διαβίωσης αλλά επιβίωσης για τις οικογένειες των εργαζομένων και της εργατικής τάξης. Είναι μια ακόμα πλευρά της βάρβαρης ταξικής πολιτικής που προωθούν συγκυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ.
Προτείνουμε η ΕΛΜΕ Πειραιά να καλέσει όλα τα σωματεία του Πειραιά σε σύσκεψη με στόχο τη διοργάνωση απεργιακής κινητοποίησης και διαδήλωσης με αίτημα την «πλήρη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους».
3. Για το εκλογικό αποτέλεσμα στην ΕΛΜΕ Πειραιά

Οι κυβερνητικές παρατάξεις ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ είχαν μια μικρή πτώση. Η σχετική αντοχή τους (και η άνοδος της ΠΑΣΚ) δεν πρέπει να δημιουργεί απογοήτευση στους συναδέλφους ούτε και πρέπει να υποτιμάται η δυνατότητα του κράτους να εκμεταλλεύεται τους μηχανισμούς που διαθέτει. Σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα της συγκυβέρνησης (συνολικά 300 ψήφοι και 32%) δεν μπορεί να αποτελεί αποτέλεσμα πανηγυρισμών για τους απολογητές της κυβερνητικής πολιτικής.
Οι μεγάλες δυνάμεις της Αριστεράς στο χώρο της εκπαίδευσης (ΠΑΜΕ-Παρεμβάσεις) είχαν σημαντική άνοδο και έγιναν ουσιαστικά εκλογικοί υποδοχείς της δυσαρέσκειας των συναδέλφων – χωρίς, ωστόσο σύμφωνα με την εκτίμησή μας, η άνοδος αυτή να αντανακλάται σε πραγματικά δεδομένα κίνησής τους ή κίνησης του σωματείου.
Αυτή η «κοινοβουλευτικοποίηση» των σωματειακών εκλογών δε διευκόλυνε τη δική μας άποψη και η παράταξή μας είχε μια μείωση σε ψήφους και ποσοστά, μένοντας, ωστόσο σε υψηλά νούμερα. Θα λέγαμε ότι τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει το κίνημα στους εκπαιδευτικούς είχαν την αντανάκλασή τους – καθώς η άποψή μας είναι πιο κινηματική, επενδύει στη μαζική κίνηση και πολύ λιγότερο στην αλλαγή των συσχετισμών στα ΔΣ. Από την άλλη η αριστερή πόλωση/πολεμική ΠΑΜΕ-Παρεμβάσεων πίεσε τη δική μας παρουσία. Πάνω από όλα αυτά, βέβαια, βρίσκονται οι δικές μας αδυναμίες στο άνοιγμα ρωγμών που θα δώσουν την ευκαιρία σε ένα ευρύτερο δυναμικό αγωνιστών συναδέλφων να σπάσουν τη «συνομωσία» σιωπής στο σωματείο και θα βάλουν την αγωνιστική τους σφραγίδα στις εξελίξεις.
Η κατανομή των εδρών στο ΔΣ έγινε κατά παράβαση του καταστατικού που προβλέπει απλή αναλογική. Η πλειοψηφία της εφορευτικής επιτροπής ΠΑΜΕ-ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ –υπό την υψηλή εποπτεία και έγκριση του κράτους, μέσω του δικαστικού αντιπροσώπου- αποφάσισε για μια ακόμα φορά ότι ο κρατικός νόμος 1264 είναι πάνω από το καταστατικό του σωματείου (μειοψήφησε η πρότασή μας να εφαρμοστεί το καταστατικό, πρόταση που ψηφίστηκε και από τις Παρεμβάσεις). Αποτέλεσμα ήταν να κλαπεί η έδρα από την παράταξή μας (92 ψήφοι) και να δοθεί δεύτερη έδρα στη ΔΑΚΕ (υπόλοιπο 44 ψήφοι).
Οι αιτιάσεις του ΠΑΜΕ ότι πρέπει να εφαρμοστεί η απλή αναλογική σε όλη την Ελλάδα είναι πέρα για πέρα λαθεμένες. Το καταστατικό της ΕΛΜΕ Πειραιά ορίζει ως εκλογικό σύστημα την απλή αναλογική σε αντίθεση με άλλα καταστατικά που ορίζουν ότι η κατανομή των εδρών γίνεται βάση (της ενισχυμένης) του Ν.1264. Και αποτελεί βέβαια καθήκον της κάθε παράταξης που θέλει να δηλώνει αριστερή ότι εξαντλεί σε κάθε πρωτοβάθμιο σωματείο τις δυνατότητες να λειτουργεί με τον πιο δημοκρατικό τρόπο. Ούτε –ακόμα περισσότερο- μπορεί να αποτελεί αριστερή τοποθέτηση το «ψηφίζουμε ό,τι λέει ο νόμος»!
Ωστόσο, δεν εκτιμάμε ότι αποτελεί βασικό ζήτημα η εκπροσώπησή μας στο ΔΣ του σωματείου. Αλλωστε και προεκλογικά είχαμε γράψει ότι ανεξάρτητα με το συσχετισμό τα ΔΣ «Η φράση «ο αγώνας στα χέρια των εργαζομένων» πρέπει να αρχίσει να γίνεται πραγματικότητα. Αν οι ομοσπονδίες και τα ΔΣ δε θέλουν, οι εργαζόμενοι πρέπει να μπορέσουν…». Η παράταξή μας θα συνεχίσει να κινείται στη λογική στήριξης του σωματείου, και δημιουργίας εστιών δράσης και αντίστασης στη βάση.
Από την άλλη υπάρχουν κάποια σοβαρά ζητήματα: η σχέση του σωματείου με το κράτος, αν στο σωματείο συμμετέχει ως μέλος ο Διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ο εργοδότης, δηλαδή!), αν το σωματείο λειτουργεί όπως θέλουν τα μέλη του ή όπως ορίζει το κράτος, αν το σωματείο ψάχνει αναγνώριση από τα ίδια τα μέλη του ή από τα δικαστήρια και τη διοίκηση είναι ζητήματα για τα οποία πρέπει επιτέλους να ανοίξει η συζήτηση. Και όχι να κρύβονται κάτω από το χαλί για να ανακυκλώνεται και να ενισχύεται η γραφειοκρατικοποίηση και η κρατική κηδεμονία των σωματείων, που οδηγούν τελικά στο προβοκάρισμα και στη διάλυσή τους.

Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών ΕΛΜΕ Πειραιά

  • Προλεταριακή Σημαία
  • Το Άβαταρ του/της
12 Χρόνια 4 Μήνες πριν
H αποθέωση του ατόμου και οι φασίζουσες λογικές μέ

Διευκρινίζω ότι όλα αυτά που αναφέρονται στο άρθρο αυτό παίρνουν υπόψη την πολυμορφία του χώρου και ότι υπάρχουν αναρχικές συλλογικότητες με πολύ διαφορετικές τοποθετήσεις πάνω στα ζητήματα. Παρά την πολυμορφία τους, όμως, υπάρχει ένας κεντρικός πυρήνας ιδεών που είναι ενιαίος, γι' αυτό και αποτελούν χώρο.
“Οι εξουσιαστικές δομές της αριστεράς καταπιέζουν το άτομο και αναπαράγουν την εξουσία”: αυτή είναι η βάση της σκέψης του αναρχικού χώρου, για τον οποίο η εκάστοτε εξουσία δεν γεννάται από τις ταξικές αντιθέσεις, αλλά από την ατομική θέληση των ανθρώπων. Γι' αυτό, μας πληροφορούν, δεν υπάρχει ταξική πάλη αλλά οι “υποταγμένοι” στην εξουσία και οι “εξεγερμένοι” ενάντιά της. Έτσι, λοιπόν, τα συνθήματα της επερχόμενης επανάστασης έχουν γυρίσει πίσω στο 1789, στην “ελευθερία” και την “ισότητα” της αστικής επανάστασης. Επανάσταση η οποία θα έρθει, παρακαλώ, αν χρειαστεί, κόντρα στις “μικροαστικές” αγκυλώσεις των “υποταγμένων”. Γιατί ο αναρχικός χώρος δεν φέρνει ποτέ καμία ευθύνη (εξάλλου δεν είναι “πρωτοπορία”, αν και χρειάζονται και οι “δυναμικές μειοψηφίες” που θα ξυπνήσουν το “κοιμισμένο πλήθος”). Αν κάποιος έχει ευθύνη είναι ο αποβλακωμένος λαός που “δεν τους καταλαβαίνει”. Και φυσικά, αν τους ζορίσεις καμπόσο, φταίει ο Στάλιν - αυτός κολλάει παντού. Μπερδευτήκατε; Εσείς φταίτε! Ας τα πάρουμε από την αρχή...
Ο αναρχικός χώρος έρχεται να καλύψει το πολιτικό κενό που αφήνει η μη ύπαρξη πραγματικής επαναστατικής Αριστεράς. Η χρόνια διάβρωση, αποσάθρωση της Αριστεράς και ο εκφυλισμός της από το πιο υγιές και τίμιο στοιχείο της ελληνικής κοινωνίας σε ανάχωμα της ταξικής πάλης ήταν το έδαφος πάνω στο οποίο αναπτύχθηκε ο αναρχικός χώρος. Με πρώτο και καλύτερο το ΚΚΕ που, καπελώνοντας, σαμποτάροντας και προδίδοντας μια σειρά κινημάτων, αποτέλεσε ζωντανή δυσφήμιση του κομμουνιστικού κινήματος και της οργανωμένης πάλης. Τα ίδια και στον “ανανεωτικό” χώρο, που ζει και αναπνέει για ένα καλό εκλογικό ποσοστό, εκθρέφοντας στρατιές καριεριστών και παραγόντων της αστικής εξουσίας. Και φυσικά στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά που βρίθει αντικομμουνισμού και αντιοργανωτισμού. Για παράδειγμα η ΕΑΑΚ, ένα από τα πιο μαζικά εγχειρήματα του χώρου, είναι “ανεξάρτητη”, λέει (ή έλεγε), από κομματικές γραμμές και αποφασίζει “αμεσοδημοκρατικά”, χωρίς “ιεραρχίες”, ποιας οργάνωσης το καπέλο θα περάσει πρώτο στους συλλόγους. Ευθύνες φυσικά έχει κι ο δικός μας χώρος, που δεν μπόρεσε να αναπτύξει υγιείς δεσμούς με τις μάζες - κόντραρε όμως αποφασιστικά λαθεμένες απόψεις.
Απέναντι σε αυτούς λοιπόν ανδρώθηκε ο αναρχικός χώρος, μέσα από στέκια, καταλήψεις και συλλογικότητες, “απελευθερώνοντας” το άτομο από τις δεσμεύσεις της ιεραρχίας. Ανεξάρτητα, αυτοοργανωμένα και αμεσοδημοκρατικά, φτιάχτηκαν σχήματα, στέκια, ανοιχτές (sic) συνελεύσεις, πρωτοβουλίες, όπου τα προσχεδιασμένα πολιτικά σχέδια του αναρχικού χώρου υλοποιούνταν. Και φυσικά η μεγάλη στιγμή ήρθε το Δεκέμβρη, όταν ο αναρχικός χώρος επηρέασε μεγάλο μέρος των κινητοποιήσεων. Μόνο που εδώ φάνηκε το πρόβλημα: μη θέλοντας να αναλάβουν τις ευθύνες της καθοδήγησης των μαζών, φοβούμενοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στην ίδια τους την άποψη, αρνήθηκαν την αυτοκριτική σαν εργαλείο σκέψης. Αρνήθηκαν να κριτικάρουν τη γραμμή τους με βάση το αν υιοθετείται ή όχι από τις μάζες.
“Το αυτόνομο σχήμα δεν μπορεί να έχει αυταρχικές συμπεριφορές γιατί διέπεται από αντιιεραρχική λειτουργία”. “Σε ένα σύλλογο η παρουσία παρατάξεων και πλαισίων είναι καταπιεστική προς τη συνέλευση”. “Όποιος περιφρουρεί το περιεχόμενο του μπλοκ του και διαχωρίζεται από πρακτικές μπάχαλου στη διαδήλωση δρα σαν μπάτσος”. “Οι φοιτητές δεν ψηφίζουν κατάληψη γιατί είναι υποταγμένοι”. “Να δημιουργηθούν ατνιιεραρχικά σωματεία βάσης χωρίς παρατάξεις”. “Το εθνικό συναίσθημα των μαζών είναι εθνικισμός”. Όλα τα παραπάνω αποτελούν πάγιες θέσεις του χώρου, φυσικά με εξαιρέσεις και αποχρώσεις.
Παρά την ύπαρξη αναρχικών συλλογικοτήτων που κατά καιρούς ή παροδικά πήγαν κόντρα στη λογική της αγέλης και της αυθεντίας, υπήρξε ένας δογματισμός, μια αίσθηση του αλάθητου, μια ολική άρνηση λογοδοσίας στα όργανα του κινήματος και στον κόσμο. Πορείες καπελώνονταν, βίαιες συμπεριφορές δικαιολογούνταν, αγωνιστές εθίζονταν στη λογική ότι η ομαδούλα τους είναι πάνω από όλα. Ξεπετάχτηκαν ομάδες με λούμπεν-φασιστικά χαρακτηριστικά, που δεν διστάζουν να ανοίξουν κεφάλια ακόμα και “συντρόφων” τους εάν διαφωνούν πολιτικά. Ομάδες που όσο λιγότερο πολιτικό λόγο έχουν τόσο περισσότερα κράνη και παλούκια μοιράζουν στα μέλη τους. Οδηγήθηκαν αναρχικές ομάδες να υποταχθούν στον αντικομματικό/αντιαριστερό χαρακτήρα των Αγανακτισμένων και να κάνουν τις πλάτες στην κυβερνητική προπαγάνδα και στα ενεργούμενα του κράτους - την ίδια στιγμή που άλλες αναρχικές ομάδες είχαν εντιμότερη στάση από την οργανωμένη Αριστερά... Ένα είναι σίγουρο: η νέα γενιά του αναρχικού χώρου δεν έχει καθόλου συνηθίσει να της γίνεται κριτική. Ρωτήστε και τη ΣΟ του Indymedia που έχει πιαστεί το χέρι της από την πολλή λογοκρισία.
Μετά τα γεγονότα της Μαρφίν, σε συνελεύσεις του αναρχικού χώρου σε όλη την Ελλάδα, με χιλιάδες κόσμο να συμμετέχει, διαπιστώθηκε πλειοψηφικά ένα “καρκίνωμα” που θρέφει ο χώρος. Το καρκίνωμα αυτό, το οποίο παραδέχθηκαν κάτω από την πίεση των θυμάτων, δεν μας είπανε πού έχει τις ρίζες του. Τις έχει ακριβώς στην αποθέωση του ατόμου, στην ιεραρχική λειτουργία, όπου όμως οι αρχηγοί δεν λογοδοτούν ως τέτοιοι. Έχει μήτρα την προαιώνια απαίτηση των αναρχικών να υιοθετούν οι μάζες το πολιτικό τους σχέδιο χωρίς όμως αυτοί να αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη της αποτυχίας του. Η χίμαιρα του δογματισμού που γεννάται στα σπλάχνα ενός χώρου είναι το δυσκολότερο πράγμα για να αντιμετωπίσει κανείς - έρχεται αντιμέτωπος με τον ίδιο του τον εαυτό. Εμείς ως κίνημα είχαμε χειρότερο εχθρό τον εαυτό μας.
Υπάρχουν τίμιοι αγωνιστές στον αναρχικό χώρο, με μεγάλη προσφορά στο κίνημα, υπάρχουν συλλογικότητες με ποιότητα σκέψης. Συνυπάρχουν όμως με αυτούς που έχουν μετατραπεί σε ΚΝΑΤ με μαύρες σημαίες. Ειρωνεία της Ιστορίας, να μετατρέπεσαι σε αυτό ακριβώς που υποτίθεται ότι αντιπαλεύεις! Και, όπως έχουμε μάθει εμείς οι “σταλινικοί”, η Ιστορία σε εκδικείται σκληρά για τα λάθη σου.

Χρόνος δημιουργίας σελίδας: 0.254 δευτερόλεπτα
Τελευταία άρθρα.
  • Δεν υπάρχουν δημοσιεύσεις προς εμφάνιση
Πολιτική Cookies στην ΕΕ.. Το cookie είναι ένα μικρό τμήμα κειμένου που αποστέλλεται στο πρόγραμμα περιήγησης από έναν ιστότοπο που επισκέπτεστε. Διευκολύνει τον ιστότοπο να απομνημονεύει πληροφορίες σχετικά με την επίσκεψή σας, όπως την προτιμώμενη γλώσσα σας και άλλες ρυθμίσεις. Κάτι τέτοιο μπορεί να διευκολύνει την επόμενή σας επίσκεψη και να κάνει τον ιστότοπο πιο χρήσιμο για εσάς. Τα cookie παίζουν σημαντικό ρόλο. Χωρίς αυτά, η χρήση του ιστού θα ήταν μια πολύ πιο περίπλοκη εμπειρία. Χρησιμοποιούμε τα cookie για πολλούς λόγους. Τα χρησιμοποιούμε, για παράδειγμα, για την απομνημόνευση των προτιμήσεών σας όσον αφορά στην ασφαλή αναζήτηση, για να υπολογίσουμε τον αριθμό των επισκεπτών σε μια σελίδα ή για να σας διευκολύνουμε να εγγραφείτε στις υπηρεσίες μας και για να προστατεύσουμε τα δεδομένα σας. Περισσότερες πληροφορίες για τη χρήση των cookies μπορείτε να βρείτε στη σελίδα http://ec.europa.eu/ipg/basics/legal/cookies/index_en.htm