Πρόεδρος:Σ. ΓΙΑΓΚΑΣ
Εισηγητής: Π.. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ
Δικηγόροι: Γ. ΠΟΥΛΑΚΟΣ (Πάρ. Διοικ.) Ι. ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ
Επειδή, κατά το άρθρον 8 του ν.δ. 3843/1958 "Δια τον υπολογισμόν του συνολικού καθαρού εισοδήματος των εις την φορολογίαν του
παρόντος νόμου υποκειμένων α) ημεδαπών ανωνύμων εταιριών...
λαμβάνονται τα κατά την επομένην παρ. 2 ακαθάριστα έσοδα αυτών, εφ ων ενεργούνται αι κατά την παρ. 3 εκπτώσεις... 2... 3. Εκ των ακαθαρίστων εσόδων... εκπίπτονται αι κατά τας διατάξεις των παρ.1 έως και 6 του άρθρου 35 του ν.8.3323/1955, ως τούτο ετροποποιήθη και συνεπληρώθη μεταγενεστέρως, δαπάναι αποκτήσεως του εισοδήματος...".
Επειδή, εν προκειμένω, η αναιρεσίβλητος ανώνυμος εταιρία, ασκούσα επιχείρησιν υαλουργίας, κατά την κρινομένην διαχειριστικήν περίοδον από 1.1. μέχρι 31.12.1979 ετήρησε δια την παρακολούθησιν των εργασιών της βιβλία και στοιχεία Δ' κατηγορίας του Κώδικος
Φορολογικών Στοιχείων (από 99/ 1977), τα δεδομένα των οποίων η φορολογική αρχή έκρινεν ως ειλικρινή και επαρκή, πλην ανεμόρφωσε
δια της προσθήκης ως λογιστικών διαφορών των μη αναγνωρισθεισών ως εκπτεστέων δαπανών.
Επειδή, ως προς την πρώτην λογιστικήν διαφοράν των δρχ.6.577.755, κατά τα εκτιθέμενα εις την προσβαλλομένην απόφασιν εν συνδυασμώ προς την πρωτόδικον, η αναιρεσίβλητος είχε γνωστοποιήσει, ότι θα χορηγεί εις τους αγοραστάς των προϊόντων της, εκπτώσεις, αν τα υπ' αυτών αγοραζόμενα προίόντα ή μέρος αυτών εξήγετο εις το εξωτερικόν, μετά την προσκόμισιν εις αυτήν των σχετικών διασαφήσεων του τελωνείου, αι οποίαι πιστοποιούν την γενομένην εξαγωγήν (εξαγωγικά πριμ). Η φορολογική αρχή, μέρος του εγγραφέντος εις τα βιβλία της αναιρεσιβλήτου σχετικού κονδυλίου εκ δρχ. 6.577.755, δεν ανεγνώρισε προς έκπτωσιν, με την αιτιολογίαν
ότι αι σχετικαί επαγγελματικαί δαπάναι, ανήγοντο εις προγενέστερα οικονομικά έτη, συμφώνως προς την αρχήν της αυτοτελείας των χρήσεων.
Το Διοικητικόν Εφετείον, απορρίψαν σχετικήν έφεσιν του Δημοσίου, εδέχθη ότι ορθώς έκρινε το πρωτοβάθμιον δικαστήριον, ότι αι παρασχεθείσαι εκπτώσεις έδει να αναγνωριστούν ως δαπάναι της κρινομένης χρήσεως επί τω λόγω ότι δια της προσκομίσεως της σχετικής διασαφήσεως εξαγωγής καθίστατο βεβαία και εκκαθαρισμένη η απαίτησις του δικαιουμένου εκπτώσεως αγοραστού και ήτο πλέον δυνατός ο ακριβής προσδιορισμός του ποσού της εκπτώσεως ως προς την αναιρεσίβλητον.
Υπό τα ως άνω δεδομένα η κρίσις του διοικητικού εφετείου περί αναγνωρίσεως της βαπάνης ταύτης είναι νόμιμος, εφ όσον δια της προσκομίσεως της σχετικής διασαφήσεως του τελωνείου εις την αναιρεσίβλητον καθίστατο βεβαία και εκκαθαρισμένη ως προς αυτήν η σχετική απαίτησις του αγοραστού και εχορηγείτο η ανωτέρω έκπτωσις.
Συνεπώς, ο λόγος αναιρέσεως, κατά τον οποίον ως κρίσιμον χρονικόν σημείον δια τον προσδιορισμόν της διαχειριστικής χρήσεως εις την οποίαν δέον να υπολογισθεί η ως άνω έκπτωσις ως δαπάνη, είναι ο χρόνος πραγματοποιήσεως της εξαγωγής των προιόντων υπό των αγοραστών της αναιρεσιβλήτου και όχι ο χρόνος προσκομίσεως των σχετικών διασαφήσεων εξαγωγής εις αυτήν, είναι,κατά τα ανωτέρω, απορριπτέος ως αβάσιμος.